Αν και μας άφησε νωρίς, η πλούσια συνεισφορά του σε όλα τα είδη της τέχνης μας συντροφεύει, με τα κλασικά δημιουργήματα αλλά και καινούργιες πλευρές του που συνεχώς ανακαλύπτουμε.
Απο την Άννα Φαρδή
09/01/2022
Ο David Bowie θα έκλεινε τα 76 στις 8 Ιανουαρίου, αν δεν είχε φύγει νωρίς για τον Άρη το 2016, αφήνοντας τη μουσική, την τέχνη και τις ζωές μας λίγο λιγότερες. Στην καριέρα του που, μέτρησε σχεδόν 45 χρόνια, πειραματίστηκε με την εικόνα του όσο και με τη μουσική του: με χαρακτηριστικότερη ενσάρκωση εκείνη του απαστράπτοντα, ανδρόγυνου Ziggy Stardust, ο Bowie υιοθέτησε την έννοια της μεταμορφούμενης περσόνας που, παράλληλα με την καλλιτεχνική του μαεστρία, επανεφηύρε τα όρια της εκπροσώπησης της τέχνης στη μουσική σκηνή.
Εκτός από τη μουσική δοκιμάστηκε και στον κινηματογράφο, συμμετέχοντας ή πρωταγωνιστώντας σε ταινίες από τα μέσα του ’70 μέχρι τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 2000 ενώ ασχολήθηκε και με τη ζωγραφική και τη συλλογή έργων τέχνης. Σταχυολογούμε μια σειρά από εμβληματικά έργα στα οποία συμμετείχε ή δημιούργησε, αλλά και όσα αξίζει να δούμε ή να διαβάσουμε, προκείμενου να μάθουμε περισσότερα για τον διαστημάνθρωπο που έφυγε νωρίς.
The Man Who Fell to Earth (1976, σκην. Nicolas Roeg)
Ποιος θα ήταν πιο κατάλληλος στο ρόλο ενός εξωγήινου που στουκάρει με τη γη και ψάχνει τρόπο να επιστρέψει στον πλανήτη του, από τον David Bowie; Κάτι τέτοιο προφανώς σκέφτηκε και ο Nicolas Roeg («Performance», «Don’t Look Now») όταν του έδωσε τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στην κινηματογραφική διασκευή του μυθιστορήματος του Walter Tevis. Μέχρι σήμερα, η ταινία έχει αποκτήσει cult στάτους και φανατικό κοινό, χάρη στις σουρεαλιστικές εικόνες της αλλά και στην επίδρασή της στην επιστημονική φαντασία γενικότερα, ενώ έδωσε στον Bowie το προσωνύμιο «Ο άνθρωπος που έπεσε στη γη» και έδωσε ώθηση στις υπερρεαλιστικές, διαστημικές αναζητήσεις και ενσαρκώσεις του.
Labyrinth (1986, σκην. Jim Henson)
Δε λέμε όχι σε ένα ροκ μιούζικαλ με πρωταγωνιστή τον Bowie, ακόμα κι αν εξελίχθηκε σε αποτυχία του box office και τερμάτισε ακόμα πιο γρήγορα την καριέρα του σκηνοθέτη του, Jim Henson. Η κλασική αξία του άντεξε το τεστ του χρόνου και κρατάει ζωντανή την αγάπη του κοινού μέχρι σήμερα, με τον καλλιτέχνη να μεταμορφώνεται σε Βασιλιά των Ξωτικών, κλέβοντας το ρόλο από τους Sting, Prince, Mick Jagger και Michael Jackson, που επίσης ήταν ανάμεσα στις επιλογές των cast directors. «…ο David Bowie ενσαρκώνει μία σίγουρη ωριμότητα, με την σεξουαλικότητά του, την ανησυχητική του πλευρά, όλα τα πράγματα που χαρακτηρίζουν τον ενήλικο κόσμο» είχε δηλώσει ο Henson για την ανάληψη του ρόλου.
Ziggy Stardust and the Spiders from Mars (1979, σκην. D.A. Pennebaker)
Από τα ωραιότερα concert films στην ιστορία του είδους, ακολουθεί τη συναυλία στο Hammersmith Odeon του Λονδίνου, στις 3 Ιουλίου 1973. Πρόκειται για τη συναυλία όπου – προκαλώντας τον τρόμο του κοινού – ο Bowie ανακοίνωσε ότι είναι «το τελευταίο σόου που θα κάνουμε πότε» μόνο και μόνο για να εξηγήσει λίγο αργότερα πως η δήλωση αφορούσε στο τέλος της περσόνας του Ziggy Stardust. Η ανδρόγυνη περσόνα με τα χαρακτηριστικά εμπνευσμένα από την επιστημονική φαντασία και την έντονη θεατρικότητα διαμόρφωσε κατά πολύ την εικόνα του για την εποχή ενώ άνοιξε το δρόμο για τις διεκδικήσεις της ελεύθερης έκφρασης μέσα από το ντύσιμο ανεξαρτήτως περιορισμών φύλου και σεξουαλικού προσδιορισμού και φυσικά απογείωσε το ταλέντο και την ευρηματικότητά του.
Η πρώτη συνέντευξη
Ο Bowie ήταν πολλά πράγματα στη ζωή του: ανάμεσα σ’ αυτά, ήταν και ο ιδρυτής του «Συλλόγου για την Πρόληψη της Σκληρότητας απέναντι στους Άνδρες με Μακριά Μαλλιά». Με αφορμή αυτήν την πολεμική (;) του , εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο BBC και το σόου Tonight, με παρουσιαστή τον Cliff Michelmore για να αναλύσει μαζί με τους τους εφήβους τα αρνητικά σχόλια που δέχονται απρόκλητα απλά και μόνο για την εμφάνιση τους – και μη φανταστείτε καμιά τρελή κοτσίδα…
Όταν ο Bowie γνώρισε τον Burroughs
…ευτυχώς το Rolling Stone ήταν εκεί για να το καταγράψει! Ο νονός του Μπίτνικ καθισμένος απέναντι στον διαστημάνθρωπο, τρώγοντας ένα πιάτο με ψάρια από τη Τζαμάικα, με αβοκάντο γεμισμένα με γαρίδες και κρασί Beaujolais nouveau είναι μια εικόνα που πολύ θα θέλαμε όλοι να έχουμε ζήσει. Όλη η συζήτηση των δύο σπουδαίων δημιουργών βρίσκεται στο ψηφιακό αρχείο του Rolling Stone και είναι εγγυημένο ανάγνωσμα για πολλαπλά «Θα ‘θελα να ήμουν κι εγώ εκεί».
David Bowie Is (Victoria Broackes & Geoffrey Marsh)
«David Bowie Is»
256 σελίδες με φωτογραφίες, σχέδια και στίχους από το προσωπικό αρχείο του Bowie συνθέτουν τον μεγαλύτερο σκληρόδετο τόμο που έχει εκδοθεί για τον καλλιτέχνη. Παράλληλα, κείμενα κριτικής ερμηνεύουν την επίδρασή του στην σύγχρονη τέχνη, μουσική και περφόρμανς καθώς και την αβαν-γκαρντ του 20ου αιώνα. Το «David Bowie Is» κυκλοφόρησε ως κατάλογος για την ομώνυμη έκθεση του λονδρέζικου Victoria and Albert Museum, που έδωσε έμφαση στα κοστούμια και τα πρωτότυπα δημιουργήματα του καλλιτέχνη.
Bowie by O’Neill: The definitive collection with unseen images (Terry O’Neill)
“Bowie by O’Neill”
Ο εμβληματικός φωτογράφος Terry O’Neill αποτυπώνει τον Bowie για την αιωνιότητα, σε μία δημιουργική συνεργασία που απλώνεται σε πολλά έτη της καριέρας του. Το βιβλίο περιλαμβάνει σπάνιο και μέχρι πρόσφατα ακυκλοφόρητο φωτογραφικό υλικό, αποκλειστικές εικόνες από την τελευταία εμφάνιση του Ziggy Stardust, backstage υλικό, stills από τα κινηματογραφικά του έργα και άλλα, σε πάνω από 200 φωτογραφίες που σχηματίζουν τελικά το πορτρέτο ενός συνεχώς μεταλλασσόμενου καλλιτέχνη.
Where’s Bowie?: Search for David Bowie in Berlin, Studio 54, Outer Space and more… (Kev Gahan)
Μπορείς να εντοπίσεις τον David Bowie στις εικόνες αυτού του βιβλίου;
Στη λογική των βιβλίων «Βρες τον Waldo», το «Where’s Bowie» δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά, αλλά ζητά και από τους ενήλικες να ψάξουν την φιγούρα του Bowie ανάμεσα στις πολύχρωμες εικονογραφήσεις που αποτελούν ένα φόρο τιμής στα πραγματικά και φανταστικά σύμπαντα της ζωής του. Οι σελίδες είναι γεμάτες με αναφορές στην καριέρα και τη ζωή του ενώ σε κάθε εικονογράφηση περιλαμβάνεται και μια διαφορετική περσόνα του, χέρι χέρι με την οποία ο αναγνώστης εξερευνά το πολιτιστικό είδωλο και τις σκηνές από τη ζωή του.
