Με το νέο του δίσκο «A Estranha Beleza da Vida» να κυκλοφορεί στις 22 Οκτωβρίου, ο μεγάλος Πορτογάλος πολυοργανίστας και συνθέτης μιλά στο pepper966.gr για την παράξενη ομορφιά της ζωής.
Απο την Μαρία Μεταξά
20/10/2021
Χαρακτηρισμένος από το σκηνοθέτη Pedro Almodóvar ως ένας από τους πιο εμπνευσμένους συνθέτες στον κόσμο, ο Rodrigo Leão έγινε γνωστός τη δεκαετία του ’80 μέσω των σχημάτων Madredeus και Sétima Legião· αργότερα, έγινε ένας από τους πιο αγαπημένους σόλο μουσικούς της Πορτογαλίας, κυκλοφορώντας πλατινένιους και χρυσούς δίσκους, αλλά και υπογράφοντας συνεργασίες με ονόματα όπως οι Ólafur Arnalds και Scott Matthew.
Στις 22 Οκτωβρίου κυκλοφορεί ο δίσκος του «A Estranha Beleza da Vida», ο οποίος γράφτηκε στο διάστημα της πανδημίας Covid-19 με τους Pedro Oliveira, João Eleutério και Pedro Moreira στην παραγωγή, αλλά και ένα διεθνές, κάπως ετερόκλητο σύνολο καλλιτεχνών στη φωνή ―όπως οι Michelle Gurevich, Kurt Wagner, Surma και Suzo Sáiz.
Το αποτέλεσμα είναι μερικά εξαιρετικά, ατμοσφαιρικά και νοσταλγικά τραγούδια που απαρτίζουν έναν πολύ δυνατό δίσκο για την ελευθερία ―«την ελευθερία του να μπορείς να δημιουργείς χωρίς όρια, χωρίς καμία απολύτως δέσμευση», όπως λέει κι ο ίδιος.
Συγχαρητήρια για τον καινούριο σου δίσκο, «A Estranha Beleza da Vida». Ποια ήταν η ιδέα πίσω από τον τίτλο και το άλμπουμ συνολικά;
A Estranha Beleza da Vida ―Η παράξενη Ομορφιά της Ζωής. Ήταν μια φράση που άκουσα πριν δύο ή τρία χρόνια σε μια εκκλησία· είχε πεθάνει η μητέρα ενός πολύ καλού μου φίλου, και στην εκκλησία ακούσαμε έναν πολύ ξεχωριστό ιερέα ―σχεδόν φιλόσοφο― που μιλούσε για την παράξενη ομορφιά του θανάτου. Μου κόλλησε η φράση, και σκεφτόμουν ότι θα ήταν καλός τίτλος με μια μικρή αλλαγή. Άλλωστε, ξοδέψαμε αυτό τον ενάμιση χρόνο μιλώντας για τη ζωή και το θάνατο… Δεν νομίζω πως υπήρχε κάποια ξεχωριστή ιδέα πίσω από το δίσκο. Πέρασα έξι μήνες με την οικογένειά μου στην εξοχή, μια ώρα έξω από τη Λισαβώνα όπου ζούμε κανονικά· όταν επιστρέψαμε είχα μια φρέσκια ενέργεια να φτιάξω μουσική, και απλά ξεκίνησαν να μου έρχονται ιδέες ―δεν ήξερα ακόμα αν δούλευα κάποιον καινούριο δίσκο. Έτσι, πέρασα τρεις – τέσσερις μήνες γράφοντας μουσική και μπήκα στη διαδικασία της ηχογράφησης πιο γρήγορα απ’ όσο συνήθως.
Η αγάπη σου για το σινεμά είναι γνωστή· ποιες ταινίες σε έχουν εμπνεύσει περισσότερο; Υπάρχει κάποια ταινία της οποίας το soundtrack θα ήθελες να υπογράφεις;
Υποθέτω πως πολλές ταινίες εμπνέουν τη μουσική μου. Άρχισα να βλέπω ταινίες όταν ήμουν γύρω στα 10, και τα επόμενα χρόνια πήγαινα σχεδόν κάθε μέρα στο σινεμά για να δω ταινίες του Visconti και άλλων μεγάλων σκηνοθετών. Θα ήθελα να έχω γράψει το σάουντρακ για οποιαδήποτε ταινία του Charlie Chaplin.
Έχεις δουλέψει με πολλούς αναγνωρισμένους μουσικούς ―όπως Ryuichi Sakamoto, Beth Gibbons, Ludovico Einaudi. Υπάρχει καμία ιστορία που θέλεις να μοιραστείς;
Αισθάνομαι πολύ τυχερός που είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με ονόματα όπως αυτά. Προέρχονται από πολύ διαφορετικά μουσικά μονοπάτια, κι αυτό ήταν ανέκαθεν πολύ σημαντικό για μένα ―να έχω πολλές διαφορετικές επιρροές. Τον Ludovico τον είχαμε καλέσει πριν 12 χρόνια περίπου να παίξει μαζί μας σε μερικές συναυλίες στην Πορτογαλία. Δεν περίμενα ότι εκείνη τη χρονιά θα κάναμε σχεδόν είκοσι συναυλίες στην Ιταλία και την Ισπανία! Και ήταν υπέροχα, είναι φοβερός μουσικός.
Επιλέγεις τους τραγουδιστές σου με τον ίδιο τρόπο που ένας σκηνοθέτης επιλέγει το καστ· συνεργαστήκατε με τη Michelle Gurevich στο Friend of a Friend· τι ρόλο θα είχε εκείνη σε μια ταινία;
Η Michelle, σπουδαία τραγουδίστρια! Είναι αλήθεια πως είμαι αυτοδίδακτος· μου αρέσει να σκέφτομαι μουσικές ιδέες, αλλά δεν είμαι καλός στο να τις εκτελώ. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι να κάνω το σκηνοθέτη, να βρίσκω το σωστό άτομο για τη σωστή δουλειά. Η Michelle θα ήταν μία ρομαντική φιγούρα, σίγουρα παράξενη. Μου αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι.
Rodrigo Leão
Ποιες ήταν οι κύριες επιρροές σου για το δίσκο;
Δεν ξέρω γιατί, αλλά οι πρώτες ιδέες αφορούσαν τη δεκαετία του ’50. Ίσως επειδή νοσταλγούσα το παρελθόν μέσα στις δύσκολες μέρες της πανδημίας, και προσπαθούσα να σκεφτώ πώς θα ήταν να ζω σε άλλους καιρούς. Πάντως, ήταν όπως πάντα μια ενστικτώδης διαδικασία, και προσπαθούσα να ταιριάξω τραγουδιστές σε τραγούδια, οπότε έχουμε δύο κομμάτια στ’ αγγλικά, ένα στα ισπανικά… Υπάρχουν πολλές διαφορετικές επιρροές στο δίσκo.
Αισθάνεσαι πιο κοντά σου κάποιο τραγούδι από το δίσκο, έχεις κάποιο προσωπικό αγαπημένο;
Το Sibila είναι μάλλον αυτό που αγαπώ περισσότερο· είναι εμπνευσμένο από ένα πορτογαλικό βιβλίο, της Agustina Bessa–Luís, το οποίο διάβαζα όταν συνέθεσα το τραγούδι. Είναι πολύ ατμοσφαιρικό και μου θυμίζει μία συγκεκριμένη περίοδο πολύ έντονα.
Τα τελευταία δύο χρόνια μας έχουν επηρεάσει όλους με τρόπους που δε φανταζόμασταν. Άλλαξε η πανδημία τον τρόπο που γράφεις μουσική;
Νομίζω πως είναι πολύ νωρίς για να μιλάμε για αυτά που άλλαξε η πανδημία. Πάντως, σίγουρα κάτι άλλαξε· ίσως πλέον φτιάχνουμε μουσική έχοντας υπ’ όψιν πως την επόμενη μέρα μπορεί να βρισκόμαστε στο νοσοκομείο… Θα έλεγα πως αισθανόμαστε πιο εύθραυστοι και περισσότερο ανασφαλείς, αλλά προσπαθούμε να ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας. Έγραψα μουσική όπως γράφω πάντα, αλλά ίσως και να υπήρχε κάτι διαφορετικό που δεν έχω καταλάβει ακόμα!
Είσαι μια πολύ σημαντική φιγούρα για την παγκόσμια μουσική από τη δεκαετία του ’80. Τι επιφυλάσσει το μέλλον για τον Rodrigo Leão;
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το μέλλον. Η παράξενη ομορφιά της ζωής είναι το ότι κανείς δεν ξέρει τι πρόκειται να συμβεί. Ελπίζω να συνεχίζω να γράφω μουσική και να κάνω συναυλίες. Τώρα θα ξεκινήσουμε και την περιοδεία για το δίσκο, και ελπίζω να έρθουμε και στην Ελλάδα!
