Κάποιες σκέψεις για τα δύο πρώτα επεισόδια της αμήχανης επιστροφής του «Sex and the City», όπου η Κάρι έχει γίνει influencer, η Μιράντα έχει ασπαστεί το wokeness και η Σάρλοτ παραμένει το ίδιο ανυπόφορη.
Απο τον Γιώργο Νάστο
13/12/2021
Από τις ταινίες είχε φανεί πόσο δύσκολο (έως ακατόρθωτο) θα ήταν το να βρεθεί μια χρυσή συνταγή που να ικανοποιεί τους φανατικούς θαυμαστές του «Sex and the City» αλλά και να εκσυγχρονίζει, τρόπον τινά, την κληρονομιά μιας από τις πιο επιτυχημένες και επιδραστικές σειρές της δεκαετίας των late 90s και των αρχών του 21ου αιώνα. Το πολυαναμενόμενο reboot «And Just Like That…» θα έπρεπε να ανταποκριθεί πολλαπλώς σε άπειρες μεγάλες προσδοκίες: να προσφέρει μια αίσθηση απόδρασης από την γκρίζα καθημερινότητα χωρίς να το παρακάνει με τα πλούτη και τις πολυτέλειες, να αντιμετωπίζει ευφυώς τις ερωτικές σχέσεις και να ασχολείται αρκετά με το σεξ παίρνοντας όμως αφορμή από τις εμπειρίες χαρακτήρων που έχουν περάσει τα 50, να απεικονίζει τη γεμάτη ένταση, πολυκοσμία και εκπλήξεις ζωή στη Νέα Υόρκη σε μια εποχή παγκόσμιας πανδημίας.
Τα καταφέρνει; Όχι πολύ καλά. Με το τελευταίο ζήτημα ξεμπερδεύει κάπως αναίμακτα στα πρώτα λεπτά του παρθενικού επεισοδίου βάζοντας τις τρεις πια κολλητές φίλες, Κάρι, Μιράντα και Σάρλοτ, να αναφέρονται στην περίοδο εκείνη που απαγορευόταν να φιληθούμε όταν συναντιόμασταν, σαν να βρίσκονται στο 2121 (προφανώς κανείς δεν τους έχει μιλήσει για την παραλλαγή Όμικρον). Επειδή με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, το ίδιο εύκολα και γρήγορα δικαιολογήθηκε και η απουσία της Σαμάνθα, η οποία αποφάσισε να τα παρατήσει όλα και να μετακομίσει στο Λονδίνο εξαιτίας μιας ανούσιας παρεξήγησης.
Carrie, Miranda και Charlotte περίπου 10 χρόνια μετά την κυκλοφορία της ταινίας “Sex and the City 2”. © 2021 WarnerMedia
Από εκεί και πέρα ξεκινάει μια άτσαλη προσπάθεια επικαιροποίησης του tv show. Η Κάρι έχει γίνει influencer του Instagram και συμμετέχει στο podcast της non binary Τσε Ντίαζ, ενώ η Μιράντα ασπάστηκε το wokeness, παράτησε τη δικηγορία και ξεκινά μεταπτυχιακό ανθρωπιστικού περιεχομένου. Μονάχα η Σάρλοτ παραμένει το ίδιο προνομιούχα (και ανυπόφορη). Καθώς βρισκόμαστε στο 2021, και διότι το «Sex and the City» έχει κατηγορηθεί πολλάκις ως too white, έχει παρθεί μια ορθή (και όχι μόνο politically) απόφαση για περισσότερη συμπεριληπτικότητα με την προσθήκη πολλών μη λευκών χαρακτήρων. Το πρόβλημα είναι ότι το diversity δεν έχει ενταχθεί οργανικά στο σενάριο. Σχεδόν όλες οι αναφορές στη φυλή ή το κοινωνικό φύλο φανερώνουν την αγωνία (και την αμηχανία) των δημιουργών να φανούν «προχώ» και, συνεπακόλουθα, κάνουν τις τρεις πρωταγωνίστριες να μοιάζουν με cringy boomers.
Όσον αφορά το escapism του πράγματος, τα διαμερίσματα παραμένουν υπέροχα και τα ρούχα (ή τα παπούτσια) καταπληκτικά. Το θέαμα είναι χαζευτικό δηλαδή. Αντίστοιχα ερατεινή (ή αξιαγάπητη) θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, η οποία έχει προσδώσει ωριμότητα στην Κάρι χωρίς να θυσιάζει την παιδικότητα που πάντοτε τη διέκρινε – πρόκειται άλλωστε για τον πιο σημαντικό ρόλο της καριέρα της. Από τις τεράστιες τηλεοπτικές σταρ των 90s μόνο αυτή και την Τζένιφερ Άνιστον μπορώ να σκεφτώ που να έχουν μεγαλώσει ωραία, υπό την έννοια οτι μου δίνουν την αίσθηση ότι έχουν έρθει στ’αλήθεια κοντά στον πραγματικό τους εαυτό.
H Σάρα Τζέσικα Πάρκερ και ο Κρις Νορθ, ο οποίος είχε πει πως δεν ένιωθε ότι είχε κάτι να προσφέρει ξανά στον ρόλο», αλλά ο παραγωγός Michael Patrick King τον έπεισε τελικά να γυρίσει. © 2021 WarnerMedia
SPOILER ALERT
Θα έχετε ήδη διαβάσει λογικά ότι στο τέλος του πρώτου επεισοδίου πεθαίνει ο Mr Big επειδή το έχει παραξηλώσει με τo Peloton. Παραλίγο να ακυρώσω μια προπόνηση spinning εξαιτίας αυτής της σκηνής αλλά, ευτυχώς, συνήλθα. Ο θάνατός του Τζον Πρέστον – μπορούμε νομίζω πια να τον αποκαλούμε με το κανονικό του όνομα – δίνει έναν ευπρόσδεκτα νηφάλιο τόνο στο δεύτερο επεισόδιο. Η θνητότητα, η σωματική φθορά, το μεγάλωμα θα πρέπει να γίνουν κομμάτι της πλοκής ως σοβαροί προβληματισμοί της μέσης ηλικίας χωρίς να εξαντληθούν σε επιφανειακές συζητήσεις για το αν η Μιράντα πρέπει ή όχι να αφήσει τα μαλλιά της γκρίζα. Είναι αρχή φυσικά ακόμη, μας δόθηκε η υπόσχεση για κάποια storylines που ενδεχομένως να αναπτυχθούν καλύτερα στα επόμενα επεισόδια: η εξάρτηση της Μιράντα από το αλκοόλ αλλά και το υποβόσκον φλερτ της με την Τσε Ντίαζ, η σχέση της Σάρλοτ με τις κόρες της, τα στάδια του πένθους που νομοτελειακά θα περάσει η Κάρι. Οψόμεθα.
Υστερόγραφο
Είδα τα δύο επεισόδια στη Vodafone TV και παρατήρησα πόσο προβληματικοί είναι οι υπότιτλοι όσον αφορά τους χαρακτήρες που δεν προσδιορίζονται με βάση τη δυαδικότητα των φύλων. Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και στο «The Sex Lives of College Girls». Ελπίζω να διορθωθεί.
