21/10/2019
Νέες παραγωγές, αλλά και επαναλήψεις πετυχημένων παραστάσεβν, κλασσικά και σύγχρονα κείμενα της ελληνικής και της διεθνούς δραματουργίας, παραστάσεις για παιδιά νέους και εφήβους και πρωτότυπες δράσεις συνιστούν μια ενδιαφέρουσα σεζόν στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν.
Τον Οκτώβριο το Θέατρο Τέχνης προσφέρει στο αθηναϊκό κοινό τέσσερα αριστουργήματα της παγκόσμιας δραματουργίας.
4 μεγάλα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου 4 σπουδαίοι συγγραφείς 4 σημαντικοί σκηνοθέτες.
Η ΦΑΛΑΚΡΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ, του Ευγένιου Ιονέσκο
Σκηνοθεσία Σοφία Μαραθάκη
Μετά από έναν σύντομο επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων την περσινή χρονιά, «Η φαλακρή τραγουδίστρια» επανέρχεται στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν. Το αριστούργημα του Ευγένιου Ιονέσκο, που σκηνοθέτησε η Σοφία Μαραθάκη, ανεβαίνει ξανά τον Οκτώβριο στη Σκηνή της Φρυνίχου για λίγες παραστάσεις.
Γραμμένο το 1948, το έργο «Η φαλακρή τραγουδίστρια» καθιερώνει ουσιαστικά το Θέατρο του Παραλόγου, καταρρίπτοντας όλους τους συμβατικούς κανόνες τις κλασικής δραματουργίας. Περιγράφοντας με παράδοξο τρόπο την τυποποιημένη καθημερινότητα της αστικής κοινωνίας, ο Ευγένιος Ιονέσκο αποκαλύπτει την ανεπάρκεια της γλώσσας ως μέσο επικοινωνίας και επιτίθεται σ΄ έναν κόσμο που μοιάζει να έχει χάσει τη μεταφυσική του διάσταση.
Ο κύριος και η κυρία Σμιθ υποδέχονται τον κύριο και την κυρία Μαρτέν μέσα στο εγγλέζικο αστικό σαλόνι τους. Όλοι μαζί προσπαθούν να διασκεδάσουν την ανία τους καταφεύγοντας σε κοινοτοπίες, όταν εισβάλλει ο Αρχηγός της Πυροσβεστικής, ο οποίος βρίσκεται σε μυστική αποστολή. Παράλληλα, η υπηρέτρια του σπιτιού, η Μαίρυ, φαντασιώνεται πως είναι ο Σέρλοκ Χολμς και απαγγέλει αυτοσχέδια ποιήματα.
Αιχμάλωτοι της συνήθειας, των άσκοπων γλωσσικών επαναλήψεων και των επιφανειακών σχέσεων, οι ήρωες του Ιονέσκο χαρακτηρίζονται από παντελή έλλειψη πνευματικότητας και συναισθηματικής νοημοσύνης, θύματα ενός κοινωνικού συστήματος που τους οδηγεί στη λήθη και τον πνευματικό αφανισμό.
Παίζουν: Μάριος Παναγιώτου, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Κωνσταντίνος Παπαθεοδώρου, Μαρία Παρασύρη, Σοφία Μαραθάκη, Κωνσταντίνος Μωραἴτης
Από τις 21 Οκτωβρίου στη σκηνή της Φρυνίχου
ΟΙ ΔΟΥΛΕΣ, του Ζαν Ζενέ
σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη
Οι “Δούλες” για τρίτη χρονιά στο Υπόγειο για 8 μόνο παραστάσεις πριν ταξιδέψουν το Νοέμβριο σε Θεσσαλονίκη και Ιταλία.
Η υπόθεση με λίγα λόγια: Δύο υπηρέτριες καταστρώνουν την εξόντωση της λατρεμένης αλλά και απόλυτα μισητής τους Κυρίας. Τα αφελή σχέδια τους αποτυγχάνουν και στρέφονται εναντίον τους.
Τι είναι όμως αυτό που κάνει το έργο του Ζενέ να ανεβαίνει τόσο συχνά στην παγκόσμια σκηνή από το 1947 που γράφτηκε μέχρι τις μέρες μας; Σίγουρα: “Δεν πρόκειται για ένα έργο που θέλει να υπερασπιστεί τη μοίρα της τάξης των υπηρετών. Υπάρχει συνδικάτο που ασχολείται με τα ζητήματα αυτών των ανθρώπων. Πρόκειται για μια αλληγορική ιστορία…» διευκρινίζει ο ίδιος ο Ζενέ.
Οι δούλες, είμαστε εμείς. Με τα μικρά και μεγάλα μας όνειρα, τα ψέμματα που λέμε στον εαυτό μας και στους άλλους, την απελπισμένη ανάγκη μας να δραπετεύουμε από την πραγματικότητα, να φαντασιωνόμαστε μια άλλη ζωή από αυτή που ζούμε. Εμείς που ζηλεύουμε αυτό που δεν έχουμε και βασανιζόμαστε γιατί ξέρουμε ότι δε θα το αποκτήσουμε ποτέ. Εμείς που νιώθουμε φόβο, μίσος αλλά και λατρεία απέναντι στην εξουσία. Εμείς που δεν τολμάμε να ζήσουμε αληθινά.
Οι Δούλες είναι οι αντι-ηρωΐδες της τραγωδίας των ημερών μας. Και η Κυρία τους είναι η φτηνή θεά που ορίζει τη μοίρα τους. Που σκηνοθετεί τη ζωή τους. Καμμία μεγαλειώδης κάθαρση σε αυτή τη σύγχρονη τραγι-κωμωδία. Ανθρώπινες στιγμές μόνο. Σκληρές, τρυφερές, αστείες, βίαιες, συγκινητικές. Και πάνω απ΄όλα, μια βαθιά ανάγκη για «παιχνίδι» μέχρι τελικής πτώσης.
Παίζουν: Κάτια Γέρου, Κωνσταντίνα Τάκαλου και Μαριάννα Καλμπαρη
Από τις 21 Οκτωβρίου στο Υπόγειο
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15
Ο ΓΛΑΡΟΣ, του Άντον Τσέχωφ
Σκηνοθεσία Γιάννης Παρασκευόπουλος
Στον Γλάρο, η ματαίωση των ονείρων της νιότης και οι λάθος επιλογές στον έρωτα ωθούν τη δράση. Το ερωτικό ασύμπτωτο, η απόρριψη, η αναπόσπαστη σχέση ζωής και τέχνης, οι συγκρούσεις του παλιού με το νέο, η κωμωδία της ανθρώπινης αποτυχίας, η απεγνωσμένη αναζήτηση της ευτυχίας: είναι όλα εκεί.
Η παράσταση εστιάζει στην προσπάθεια που καταβάλλουν οι νέοι ήρωες για να αντισταθούν, ώστε να μην ενσωματωθούν σε έναν κόσμο τελματωμένο και παλιό. Σε κάθε πράξη του έργου, ένας νέος άνθρωπος, με όνειρα, με προσδοκίες, με ορμή, δεν αντέχει πια να είναι… γενναίος, απαρνιέται τη διαφορετικότητά του, γλιστρά και ενσωματώνεται σε έναν κόσμο συντηρητικό και συμβιβασμένο. Από αυτήν την άποψη, η παράσταση ανιχνεύει τη διάψευση των ονείρων, τη ματαίωση της επιθυμίας, την αγωνία της διατήρησης της προσωπικής ταυτότητας, αναζητώντας, ίσως, διεξόδους δημιουργικής αντίστασης μέσα από την ίδια την πράξη του θεάτρου.
Παίζουν: Θανάσης Μιχαηλίδης, Γιώτα Φέστα, Γιώργος Βεργούλης, Γκαλ Α. Ρομπίσα, Χρυσή Μπαχτσεβάνη, Στέλιος Νίνης, Ζωή Ιωαννίδη, Αρτέμης Χαραλαμπίδης, Έφη Γούση, Γιάννης Κοντός, Λάμπρος Γραμματικός
Από 16 Οκτωβρίου στη σκηνή της Φρυνίχου
Παραστάσεις: Τετάρτη-Κυριακή: 20.00 & Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο: 21.15
ΡΙΤΕΡ,ΝΤΕΝΕ,ΦΟΣ, του Τόμας Μπέρνχαρντ
Σκηνοθεσία Μαρία Πρωτόπαππα
Τρία πρόσωπα. Τρείς ηθοποιοί. Ένα αιμομικτικό τρίο σε γεύμα ανάμεσα σε βαριά οικογενειακά πορτραίτα. Μία κωμικοτραγική ιεροτελεστία. Σαν χορωδία σε ένα κελί από παράφρονες, τρία αδέλφια αποπειρώνται ενάντια στην αφασία, στην παράλυσή τους, στο μηδενισμό, με όπλο τον μηδενισμό.
Ο Λούντβιχ, τρόφιμος σε μια κλινική για πνευματικά διαταραγμένους ασθενείς, επιστρέφει στο πατρικό του σπίτι όπου από πάντα κατοικείται από τις δύο αδερφές του, ηθοποιούς. Μπορούν να παίζουν στο θέατρο όποτε το επιθυμούν μιας και το πενηνταένα τοις εκατό του συγκεκριμένου θεάτρου τους ανήκει. Έτσι ξεκινάει το έργο. Και εκτυλίσσεται πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από ένα γεύμα όπου προσπαθούν να επικοινωνήσουν με παροιμιώδη ανικανότητα.
Ένα ασφυκτικός χώρος μαρτυρά το βαρύ παρελθόν, υψηλή τέχνη και διανόηση ανάμεσα σε κλασική μουσική, πίνακες προγόνων και μαθηματικούς ορισμούς. Τρία πρόσωπα που πιάστηκαν στον ιστό ενός κληρονομημένου ανταγωνισμού.
Με υπερβολή που αγγίζει το γκροτέσκ, ο Τόμας Μπέρνχαρντ δανείζεται ένα από τα σκληρότερα εφέ του μυθιστοριογράφου Χένρυ Τζαίημς: το διφορούμενο της αθωότητας. Τα δικά του γερασμένα «παιδιά», ο Λούντβιχ, η μεγαλύτερη και η μικρότερη αδελφή του, με τέλεια υποκρισία, κρύβουν το Καθαρό Κακό που έχουν μέσα τους, ενώ, ταυτόχρονα, αντιπαραθέτουν την πραγματική, αδιάφθορη παιδική τους αθωότητα στο Αυθεντικό Κακό των «Μεγάλων», των προπατόρων τους. Θέλουν να ζήσουν, να επιβιώσουν μόνο με τον δικό τους τρόπο, ξεχνώντας την ανάγκη αποδοχής ή έστω ανοχής και του τρόπου των άλλων.
Το έργο μοιάζει να είναι μια αλληγορία για την ψευδαίσθηση. Πολιτικά, υποκινείται από την αγανάκτηση του συγγραφέα για την υποκριτική άρνηση των συμπατριωτών του Αυστριακών, να παραδεχθούν την συν-ευθύνη τους για την άνοδο του φασισμού και το αιματοκύλισμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Υπαρξιακά, ελατήριο δεν είναι άλλο, από τα προσωπικά βιώματα του συγγραφέα και την αγκύλωση της ψυχής και της διάνοιας στα άρρωστα μοτίβα που κληρονομούνται από το παρελθόν. Με έναν αμφίσημο τρόπο καταγελάει την ανθρώπινη ανικανότητα να οδηγηθεί προς την πραγματική ελευθερία της βούλησης, την ελευθερία που ανοίγει δρόμους για τη συμβιωτική συνύπαρξη.
Παίζουν: Στεφανία Γουλιώτη, Λουκία Μιχαλοπούλου, Αργύρης Ξάφης
Από τις 18 Οκτωβρίου στο Υπόγειο
κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή
Ώρες Τε 20:00, Πε-Πα 21:15, Σα 21:15, Κυ 20:00
