Προσπαθώντας να σπάσει το μούδιασμα που δημιουργεί η καθημερινή στατιστική παράθεση κρουσμάτων-απωλειών εδώ και ένα χρόνο και να τονίσει το μέγεθος της τραγωδίας, η σημαντική εφημερίδα τυπώνει έναν γραφιστικό άθλο.
Από την Άννα Φαρδή
22/02/2021
Σε μία Αμερική που εδώ και ένα χρόνο «παγώνει» μπροστά στους συνεχώς αυξανόμενους θανάτους από την Covid-19, οι New York Times ανεβαίνουν κατηγορία όσον αφορά την έκφραση «μία εικόνα ίσον χίλιες λέξεις» και αποτυπώνουν στο πρωτοσέλιδο της Κυριακής 21 Φεβρουαρίου άλλο ένα αρνητικό πλατύσκαλο στην ιστορία της πανδημίας. Πάνω από το μισό της σελίδας και τρεις από τις έξι στήλες της εφημερίδας καλύπτονται με σχεδόν 500.000 τελείες: κάθε μία αντιπροσωπεύει μία απώλεια από τον κορονοϊό, σε ένα ακόμα γράφημα που θυμίζει πως, όσο κι αν η πανδημία έχει γίνει μέρος της καθημερινότητας, το κόστος της συνεχίζει, ασταμάτητο και αμείωτο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η σημαντική εφημερίδα επιλέγει να απεικονίσει την συγκλονιστική μαζικότητα της Covid, μέσα σε μια χρονιά όπου τα στατιστικά κρουσμάτων και απωλειών έχουν μετατραπεί σε μέρος της καθημερινής ενημέρωσης, μουδιάζοντας την αρχική φρίκη. Στις 100.000 απώλειες, το εξώφυλλο φιλοξένησε σχεδόν 1.000 από τα ονοματεπώνυμα των νεκρών: μόλις το 1% του συνόλου. Στα 200.000, από την άλλη, ένας αγρότης από το Τέξας κατάφερε να φτάσει στο πρωτοσέλιδο γεμίζοντας το χωράφι του με τόσες σημαιούλες όσες και οι νεκροί. Και στις δύο περιπτώσεις όμως, η εφημερίδα συμπεριέλαβε μόλις μία ποσόστωση των απωλειών. Αυτή είναι η πρώτη φορά που τις τυπώνει στο σύνολο τους, με έναν γραφιστικό άθλο ώστε να φτάσει το πρωτοσέλιδο των 500.000 πίξελ ανέπαφο στα τυπογραφία της χώρας.
Στο γράφημα, το οποίο πρώτα κυκλοφόρησε ψηφιακά στα τέλη του Ιανουαρίου, σε ένα ατελείωτο, ανατριχιαστικό scroll, μια κόκκινη γραμμή σημειώνει τους 25.000 νέους θανάτους. Τη συνοδεύει η ημερομηνία αυτού του χρονικού ορίου, ο αριθμός των νεκρών καθώς και το πόσες μέρες χρειάστηκαν για να διασχίσει αυτήν την απόσταση. Στην ψηφιακή βερσιόν, τοποθετούνται και παραπάνω ορόσημα για την αύξηση των απωλειών στις μεγαλύτερες πολιτείες, το άνοιγμα της εστίασης και την διακύμανση των κρουσμάτων.
Η Julie Bosman που υπογράφει το ρεπορτάζ που συνοδεύει το γράφημα σοκάρει με τον υπότιτλο «περισσότεροι (σ.σ. νεκροί) από ότι σε 3 πολέμους» και συνεχίζει: «Άδειοι χώροι σε μητροπόλεις, πόλεις, εστιατόρια, σπίτια και καρδιές». Υπενθυμίζει πως οι ΗΠΑ είναι η χώρα με τους περισσότερους νεκρούς από κορονοϊό (ξεπέρασε πολύ γρήγορα την Κίνα των 1.4 δισεκατομμυρίων, όπου ξέσπασε η πανδημία), ωστόσο η προσέγγιση του μισού εκατομμυρίου νεκρών έρχεται σε μια πιο αισιόδοξη στιγμή, με τα νέα κρούσματα να μειώνονται ραγδαία και τους εμβολιασμούς να προχωρούν σταθερά. Το κείμενο όμως δεν μένει στην καταγραφή των απωλειών των ανθρώπινων ζωών, αλλά παραθέτει τις ανησυχίες για τις παράπλευρες απώλειες της πανδημίας: η αίσθηση της απώλειας καταλαμβάνει κάθε δημόσιο και ιδιωτικό χώρο και όσοι επιβίωσαν πρέπει να συνεχίσουν γνωρίζοντας πως έχουν χαθεί φίλοι, συγγενείς, γνωστοί και θαμώνες που αποτελούσαν μέρος της ζωής και της καθημερινότητάς τους.
The New York Times
