01/04/2019
Ο Nick Waterhouse μοιάζει θυμωμένος με όλα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία δύο χρόνια στην καριέρα του και κάπως μπερδεμένος, γι’ αυτό αποφάσισε να ακολουθήσει το παλιό γνωμικό του Βούδα: «Όταν νιώθεις ότι έχεις χάσει τον δρόμο, γύρνα πίσω και ξεκίνα από την αρχή!». Έτσι, κυκλοφόρησε τον καινούργιο, τέταρτο δίσκο του με τίτλο το όνομά του, «Nick Waterhouse»…
Συστήνεται σαν να ξεκινάει από την αρχή και μας φιλοδωρεί με το γνωστό του χαρμάνι από ατόφιο rock ‘n’ roll, σέξι rhythm ‘n’n blues και surf soul, αποδεικνύοντας ότι ακόμα και αν είσαι ένας μουσικός που λατρεύει μια άλλη εποχή, θέλει χαρακτήρα και πολύ πολύ ταλέντο για έχεις διάρκεια.
Συναντηθήκαμε σε ένα από τα αγαπημένα του καφέ στο Βερολίνο, το Barn café, που κατά τη γνώμη του σερβίρει τον καλύτερο καφέ στην Ευρώπη, στο πλαίσιο της περιοδείας του σε Λονδίνο, Παρίσι και Βερολίνο για την προώθηση του καινούργιου του άλμπουμ.
— Λοιπόν, Nick, τι συνέβη τα δύο αυτά χρόνια που σου πήρε να ηχογραφήσεις τον καινούργιο σου δίσκο;
Συνέβησαν αρκετά, άλλαξα management και κάποιους μουσικούς και ένα διάστημα έμεινα χωρίς δισκογραφική εταιρεία. Τα τελευταία χρόνια ένιωθα ότι είχα αρχίσει να χάνω τον έλεγχο των πραγμάτων που έκανα. Εξακολουθούσα, και εξακολουθώ, να έχω τον δημιουργικό έλεγχο των παραγωγών μου, αλλά υπήρχαν πλευρές της δουλειάς αυτής όπου δεν είχα δικαίωμα επιλογής.
— Ποιες ήταν αυτές οι πλευρές;
Κυρίως το κομμάτι των ζωντανών εμφανίσεων και των περιοδειών. Έπαιζα σε μέρη που δεν διάλεγα, με λιγότερους μουσικούς απ’ όσους επιθυμούσα και χωρίς να μπορώ να επιλέξω τις πόλεις και τις χώρες όπου θα εμφανιζόμουν. Ακούγεται δυσοίωνο, όμως κάποιες φορές οι περιοδείες μου μού έδιναν την αίσθηση μιας στρατιωτικής εκστρατείας όπου πρέπει συνεχώς να κερδίζεις έδαφος, αλλιώς υφίστασαι τη φθορά της μάχης στα χαρακώματα. Κάποιες φορές όλο αυτό το γραφειοκρατικό περιβάλλον της μουσικής βιομηχανίας μοιάζει να ξεπηδάει μέσα από το σύμπαν του Κάφκα. Μπήκα σε μια περίοδο επιβεβλημένης λιτότητας, που εσείς οι Έλληνες γνωρίζετε καλά πόσο οδυνηρό είναι.
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στηLifo