Γιορτάζουμε τα 75α γενέθλια του Sir Elton John με τα δέκα αγαπημένα μας τραγούδια της καριέρας του.
Απο την Μαρία Μεταξά
26/03/2022
Γεννημένος στις 25 Μαρτίου του 1947 στο Λονδίνο, ο Reginald Kenneth Dwight έμελλε να μεταμορφωθεί στον Sir Elton Hercules John ―έναν από τους πολυγραφότερους και μελωδικότερους μουσικούς που γνώρισαν επιτυχία στη ροκ σκηνή της δεκαετίας του 1970 και λατρεύτηκαν από τον κόσμο για πάντα.
Ο Reggie ξεκίνησε να παίζει πιάνο εξ ακοής όταν ήταν τριών ετών, και στην ηλικία των 11 έγινε δεκτός στη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του ―ο οποίος δεν τον αποδέχθηκε ποτέ. Ως έφηβος ξεκίνησε να τραγουδά και να παίζει τα βράδια στις pub, και το 1969 έπεσε πάνω σε μια αγγελία που ζητούσε τραγουδοποιούς· ο δρόμος για την επιτυχία στρώθηκε όταν γνώρισε τον Bernie Taupin, ο οποίος έμελλε να υπογράφει τους στίχους των τραγουδιών του για δεκαετίες.
Σήμερα, ο Elton John έχει πουλήσει πάνω από 250 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως και είναι ο καλλιτέχνης με τις περισσότερες ζωντανές εμφανίσεις στην ιστορία της μουσικής, έχοντας κάνει πάνω από 3.000 συναυλίες. Είναι ο τραγουδιστής με τις περισσότερες πωλήσεις άλμπουμ και ραδιοφωνικές επιτυχίες στην ιστορία της Αμερικής, μαζί με τον Presley και τους Beatles, ενώ τη δεκαετία του ’70 αποκάλυψε πως είναι bisexual, για να παραδεχτεί αργότερα πως είναι ομοφυλόφιλος και να γίνει ένα από τα πιο λατρεμένα σύμβολα της LGBTQ+ κοινότητας. Το Δεκέμβριο του 2014 παντρεύτηκε επιτέλους το σύντροφό του, David Furnish, με τον οποίο είναι μαζί από το 93, και σήμερα έχουν και δύο παιδιά.
Εμείς γιορτάζουμε τα 75α γενέθλιά του με τα 10 αγαπημένα μας τραγούδια.
10.Saturday Night’s Alright for Fighting (Goodbye Yellow Brick Road, 1973)
Μία από τις πρώτες επιτυχίες του Elton John, το Saturday Night’s Alright For Fighting γράφτηκε μαζί με τον αγαπημένο του φίλο και συνεργάτη, Bernie Taupin, και έχει στίχους για καυγάδες που είναι αμφιβόλου προέλευσης και ερμηνείας ―αφού ο στιχουργός δεν έχει επιβεβαιώσει αν έπαιζε ξύλο στις pub ως νεαρός. Όσο για την ηχογράφηση, ο Elton έχει δηλώσει πως δεν μπορούσε με τίποτα να παίξει σωστά το κομμάτι του πιάνου, οπότε ξάπλωσε στο πάτωμα του στούντιο και απλά τραγούδησε.
9. Daniel (Don’t Shoot Me I’m Only the Piano Player, 1972)
Η ιστορία λέει πως αυτή η ζεστή μπαλάντα ενέπνευσε τη σχεδιάστρια Donatella Versace να δώσει το όνομα Daniel στο γιο της. Το ίδιο το κομμάτι μιλάει για έναν βετεράνο του Βιετνάμ, ο οποίος δεν μπορεί να ξεφύγει από το βλέμμα του πλήθους. «Το έγραψα από την οπτική ενός μικρότερου αδερφού και έκανα τον πρωταγωνιστή ανάπηρο, να θέλει να αποδράσει», έχει δηλώσει ο Taupin.
8. Bennie and The Jets (Goodbye Yellow Brick Road, 1973)
Στα όρια ανάμεσα στο rock & roll και το R&B, αυτό το κομμάτι άνοιξε τον Elton John σε ένα εντελώς νέο κοινό, αφού ακουγόταν στον νούμερο ένα μαύρο σταθμό του Detroit. Οι Bennie & The Jets είναι μια πλασματική, ανδρόγυνη sci-fi ροκ μπάντα που υπάρχει σ’ ένα φουτουριστικό σύμπαν Οργουελικών επιρροών ―και κατά τους δημιουργούς της προέρχεται από προβολή ταινιών του Kubrick υπό την επήρεια ναρκωτικών.
7. Can You Feel the Love Tonight? (1994)
Όταν ο John μαζί με τον Tim Rice έγραψαν το πανέμορφο Can You Feel the Love Tonight? για την animated ταινία της Disney «The Lion King», ο μουσικός δεν μπορούσε να αρκεστεί στην εκτέλεση της ταινίας από τους Τιμόν και Πούμπα ―μια μαγκούστα κι έναν αγριόχοιρο. Η δική του εκτέλεση τελικά κέρδισε ένα Όσκαρ κι ένα Grammy!
6. Crocodile Rock (Don’t Shoot Me I’m Only the Piano Player, 1972)
Κλεμμένο μερικώς από το Speedy Gonzales του Pat Boone, αυτό το αναχρονιστικό rock & roll single από το «Don’t Shoot Me I’m Only the Piano Player» του 1972 που μοιάζει όμως να έρχεται από τα ‘50s ήταν η πρώτη Νο. 1 επιτυχία του John στις Η.Π.Α., αν και δεν ήταν το ίδιο δημοφιλές με τους δημιουργούς του. Το αγαπημένο Crocodile Rock συνόδευσε για αρκετά χρόνια τη φήμη του John χωρίς να είναι αντιπροσωπευτικό της μουσικής του, ενώ ο Taupin δήλωσε χαρακτηριστικά πως δεν τον πείραζε να το γράψει, αλλά δεν ήταν κάτι που θα άκουγε.
5. I Guess That’s Why They Call It the Blues (Too Low For Zero, 1983)
Γραμμένο από τον Taupin για τη σύζυγό του, Toni Russo, το I Guess That’s Why They Call It the Blues έγινε μια απο τις μεγαλύτερες επιτυχίες της δεκαετίας του ’80 ―γεγονός στο οποίο συνέβαλε και η συμμετοχή του Stevie Wonder στη φυσαρμόνικα.
4. Sorry Seems to Be the Hardest Word (Blue Moves, 1976)
Αυτό το γλυκόπικρο single από το «Blue Moves» του 1976 είναι μια απο τις ελάχιστες φορές που η μελωδία ενέπνευσε τους στίχους και όχι το αντίστροφο. «Ήταν πολύ άμεσο», δήλωσε ο Taupin· «[καθώς έπαιζε ο Elton], ο τίτλος και οι πρώτοι στίχοι μου ήρθαν στο κεφάλι με τέτοιο τρόπο που ήταν σαν να υπήρχαν πάντα εκεί και χρειάζονταν λίγη ώθηση».
Η συγγνώμη μοιάζει να είναι η πιο δύσκολη λέξη, όπως λένε και οι στίχοι, αναφερόμενοι στο πιο δύσκολο κομμάτι κάθε σχέσης ―στο χωρισμό.
3. I’m Still Standing (Too Low for Zero, 1983)
Ένα από τα καλύτερα παραδείγματα των πολλαπλών ερμηνειών ενός τραγουδιού και αρχικά γραμμένο ως αντίο σε μια πρώην κοπέλα του Taupin, το I’m Still Standing πήρε διαστάσεις ύμνου για τον Elton John που παρέμεινε στην κορυφή και τη δεκαετία του ’80 και δεν τον ξεπέρασε η εποχή.
2. Rocket Man (I Think It’s Going to Be a Long, Long Time) (1972)
Το τραγούδι που ενέπνευσε το ομώνυμο ―εξαιρετικό― biopic του 2019 για τον μεγάλο μουσικό γράφτηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 και μοιάζει να προοικονομεί τόσο την επερχόμενη χρήση κοκαΐνης (I’m gonna be high as a kite by then), όσο και την εκτόξευση του Elton John στην κορυφή.
1. Tiny Dancer (Madman Across The Water, 1972)
Το υπέροχο Tiny Dancer μπορεί σήμερα να είναι ένα απο τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια του Elton John, ωστόσο όταν κυκλοφόρησε δε γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία· ήταν το 2000 με μια πολύ όμορφη σκηνή στην ταινία «Almost Famous» που επανασυστήθηκε η ζεστασιά του τραγουδιού στο κοινό.
«Ήρθαμε στην California το φθινόπωρο του 1970 και η λιακάδα φαινόταν να εκπέμπεται από τον κόσμο», έχει πει ο Taupin. «Υποθέτω πως [με το Tiny Dancer] προσπαθούσα να αιχμαλωτίσω το πνεύμα της εποχής, που ενσωματωνόταν στις γυναίκες που γνωρίσαμε».
