Στον πρώτο σόλο δίσκο της που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2021, η Joy Crookes πραγματεύεται ζητήματα προσωπικά αλλά και παγκόσμια, φυλετικά και έμφυλα, σε neo soul ρυθμούς που κολλάνε αμέσως στο κεφάλι.
Απο την Μαρία Μεταξά
16/11/2021
Γεννημένη στις 9 Οκτώβρη του 1998 στο Λονδίνο, η Joy Elizabeth Akther Crookes μεγάλωσε ανάμεσα σε δύο εντελώς διαφορετικές κουλτούρες, αφού ο πατέρας της είναι από την Ιρλανδία και η μητέρα της από το Μπαγκλαντές. Στην εφηβεία, η Joy έμαθε μόνη της να παίζει πιάνο, κιθάρα και μπάσο, και ήταν μόλις 14 όταν η διασκευή της στο κλασικό κομμάτι του Ray Charles, Hit the Road Jack, συγκέντρωσε πάνω από 600,000 views στο YouTube, τραβώντας την προσοχή, εκτός άλλων, και του τωρινού της μάνατζερ! Μεταξύ 2017 και 2019, η Crookes κυκλοφόρησε τρία ιδιαίτερα επιτυχημένα EP, («Influence», «Reminiscence» και «Perception») και στα Brit Awards της περσινής χρονιάς προτάθηκε για το βραβείο Rising Star· ως πολλά υποσχόμενη νέα τραγουδοποιός, είχε πλέον την προσοχή πάνω της.
Έξυπνη, ταλαντούχα, πολιτικοποιημένη και πολυδιάστατη, η Joy Crookes δε μας απογοήτευσε: τον περασμένο Οκτώβρη, η 23χρονη καλλιτέχνις κυκλοφόρησε τον πρώτο σόλο δίσκο της με τίτλο «Skin», ο οποίος πραγματεύεται θέματα φυλετικά και έμφυλα, σε εθιστικούς soul και R&B ρυθμούς με μοναδικές πινελιές από προσωπικά βιώματα που διαμορφώνουν ένα αναζωογονητικό, πλούσιο και συγκινητικό αποτέλεσμα!
Είτε έχετε ήδη ακούσει το άλμπουμ είτε όχι, παρακάτω η Joy Crookes σας παίρνει από το χέρι και σας συνοδεύει σε όλους τους προορισμούς του «Skin», ένα τραγούδι τη φορά!
I Don’t Mind
«Επέλεξα αυτό το κομμάτι δικής μου παραγωγής για να ξεκινήσει το δίσκο, γιατί δίνει τον τόνο για τα υπόλοιπα. You wanted my body, not my mind· έχει να κάνει με το περιστασιακό σεξ ―κάτι που συμβαίνει και στους καλύτερους από μας! Προσπαθούσα να πω σε έναν τύπο ότι δε θα πάει πιο πέρα απ’ αυτό· του έβαλα να ακούσει το κομμάτι, αλλά δεν πήρε το μήνυμα»…
19th Floor
«Αυτό το τραγούδι έχει ηχογραφηθεί στο Abbey Road με ένα σύνολο 18 εγχόρδων, και μιλά για την οικογένειά μου ―οικογένεια μεταναστών· ο 19ος όροφος αναφέρεται στο σπίτι της γιαγιάς μου, το σπίτι που της έδωσε το κράτος όταν πρωτοήρθε [στην Αγγλία]. Της έβαλα να το ακούσει και μπερδεύτηκε πάρα πολύ, γιατί ακούγεται και η δική της φωνή… δεν νομίζω ότι το κατάλαβε. Πάντως, μας ένωσε με τον παραγωγό μου: εκείνος είναι μισός Μπαγκλαντεσιανός και μισός Άγγλος, εγώ μισή Μπαγκλαντεσιανή και μισή Ιρλανδή, οπότε μοιραζόμαστε πολλά βιώματα. Ήταν το πρώτο τραγούδι που ηχογραφήσαμε, και θυμάμαι να κλαίω όταν άκουσα τα έγχορδα. Το έγραψα μεθυσμένη, τρώγοντας τηγανητό κοτόπουλο ―και ξαφνικά βρισκόμουν στο Abbey Road».
Poison
«To έγραψα στα 15, μετά από ένα μεγάλο τσακωμό με τη μαμά μου. Ανησυχούσα πολύ ότι θα κληρονομήσω άσχημες συμπεριφορές από την οικογένειά μου· έτσι, το τραγούδι έχει να κάνει με το φόβο του να μοιάσεις στην οικογένειά σου. Βέβαια, τώρα τα πάω πολύ καλύτερα με τη μαμά μου, οπότε το Poison δεν αντιπροσωπεύει την τωρινή μας σχέση, αλλά πώς το έβλεπα στην εφηβεία».
Trouble
«Το τραγούδι αυτό μιλά για τη σχέση μου με τον πατέρα μου, όπως ήταν πριν ενάμιση χρόνο: τσακωνόμασταν, αλλά η βάση μας ήταν η ίδια. Βλέπαμε τα ίδια πράγματα από εντελώς διαφορετικές οπτικές.
Birds of feather fly together
Your trouble’s the same as mine
Στην αρχή της καραντίνας, ενώ έκανα ποδήλατο, μου ήρθε η μελωδία στο μυαλό και σταμάτησα αμέσως για να την ηχογραφήσω ―την αποθήκευσα ως Indian melody, γιατί μου θύμιζε Bollywood. Πήγα σπίτι στο/στη σύντροφό μου, προσθέσαμε ένα beat, και μετά από μια βδομάδα τη γράφαμε στο στούντιο. Ένα από τα πρώτα άτομα που άκουσε το Trouble ήταν η Jodie Comer, γιατί σχεδόν τρεφόμουν από το “Killing Eve” κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας, και μετά γίναμε φίλες· υπάρχει και ο στίχος I’m a villain now to your Sandra Oh [σ. σ. η συμπρωταγωνίστρια της Comer στη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά της Phoebe Waller-Bridge]».
When You Were Mine
«Το συγκεκριμένο τραγούδι το έγραψα για τον τότε σύντροφό μου, έναν υπέροχο τύπο από το Βέλγιο, ο οποίος αποφάσισε πως οι γυναίκες δεν ήταν πια ο τύπος του, και πως ήθελε να είναι με έναν άντρα. Του είπα “Έχουμε 2020, είμαι εντάξει μ’ αυτό!”
Shoulder to shoulder
Smile with a Brixton shine
But you weren’t that kind
When you were mine /
By the Ritzy, made to measure
I’m shook but you look good together
I had my hesitation, but I just can’t hate him
You’re breaking all the rules
Down Electric Avenue, woah
I’ve never seen two men move
Hand in hand, Coldharbour Lane
Ιστορικά, το Brixton είναι μια πολύ ομοφοβική περιοχή, και ξέρω πως και οι δυο τους αντιμετώπισαν πολλά περιστατικά. Το τραγούδι είναι σαν μια ειρηνική προσφορά από μένα για εκείνους, και ήθελα επίσης να μεταδίδει την ατμόσφαιρα της περιοχής ―Electric Avenue, Coldharbour Lane, Ritzy, κλπ».
To Lose Someone
«Το τραγούδι ξεκινά με ένα ιντερλούδιο που έγραψα με την τσελίστρια Amy Langley, στο οποίο ακουγόμαστε εγώ και η μαμά μου σε ένα νυχάδικο στο Brixton, μια μέρα αφότου χώρισα με τον επί χρόνια σύντροφό μου και έφυγε από το σπίτι. Η μαμά μου έδινε συμβουλές για τέτοιες απώλειες, χωρίς να ξέρει ότι την ηχογραφώ ―αρκετά παράνομο!
Έγραψα το To Lose Someone το Φεβρουάριο του 2020 στο Nashville, για τη σπουδαιότερη πράξη αγάπης, κατά τη γνώμη μου: το να αφήνεις κάποιον να φύγει. Τότε ήμουν ακόμα σε σχέση, και ο λόγος που έγραψα το τραγούδι ήταν για να αποδεχθώ πως χρειαζόταν μια κατάσταση ευαλωτότητας για να δοθώ ολοκληρωτικά σε κάποιον. Όταν χωρίσαμε, το τραγούδι με χτύπησε εντελώς διαφορετικά… Ο παραγωγός μου, Blue [May], με έβαλε να ηχογραφήσω τη φωνή όσο ήμουν ακόμα πληγωμένη ―μια πολύ έξυπνη κίνηση, γιατί ακούγομαι πληγωμένη».
Unlearn You
«Αν και πολλοί πιστεύουν ότι το τραγούδι μιλά για κάποιο χωρισμό, έχει να κάνει με την εμπειρία μου με τη σεξουαλική κακοποίηση. Μου είναι αρκετά δύσκολο να μιλάω γι’ αυτό στη ζωή μου, οπότε είμαι περήφανη που κατάφερα να μιλήσω μέσα από το τραγούδι μου για κάτι τόσο άσχημο. Η προσθήκη των εγχόρδων είναι καταπληκτική, μεταδίδει πολύ έντονα τον πόνο της εμπειρίας».
Kingdom
«Με το Kingdom ξεκινά η Β πλευρά του δίσκου, και παίρνουμε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Έγραψα αυτό το τραγούδι μετά τις Εκλογές του Δεκεμβρίου του 2019· υπήρχε τρομερή ένταση στο Λονδίνο, κι εγώ ήμουν τρομερά δυστυχισμένη και τσατισμένη.
Rolling up to vote, I toke my Benson
England’s blowing smoke, it needs attention
Could use a lick of paint, a change of colour
Before they send us back across the water
Ουσιαστικά, είναι ένα «άντε γα..σου» στους Pretty Patel, Boris Johnson, Sajid David, Rishi Sunak. Μεγάλωσα ακούγοντας The Clash, επιρροή του πατέρα μου που ακούγεται στο τραγούδι· είναι πολύ σημαντική μπάντα για μένα, λόγω της πρόσμειξης διαφορετικών μουσικών ειδών και της έντονης πολιτικοποίησης. Θεωρώ πως ένα τεράστιο κομμάτι της εκπαίδευσής μου στη ζωή ήταν η μουσική, και οι συζητήσεις για τέτοια πράγματα, όπως για το τι έγραφαν οι Clash: τη CIA, την κρίση των ναρκωτικών στις ΗΠΑ, τον πόλεμο του Βιετνάμ κλπ. Αυτό έκανε την ιστορία πιο εύπεπτη για μένα, αλλά την έκανε και πολύ σημαντική για τη μουσική μου, αφού διαμορφώνει τη θεματολογία των τραγουδιών μου. Ευχαριστώ μπαμπά»!
Feet Don’t Fail Me Now
«Αυτό το τραγούδι γράφτηκε μετά τη διαμαρτυρία για το κίνημα Black Lives Matter το 2020. Παρατήρησα τότε πως πολλοί φίλοι και συγγενείς μου, άνθρωποι πολύ κοντινοί μου, ήταν είτε πολύ δραστικοί είτε απόλυτα απαθείς. Αυτό με έκανε να καταλάβω πως χρειαζόταν ένα πολιτικό τραγούδι, αλλά δεν είχα απαραίτητα τις απαντήσεις ―δεν ήθελα κιόλας να απαντήσω κάτι, δεν ήταν αυτή η θέση μου. Ήθελα απλώς να μιλήσω για τα σημεία των καιρών, το τι συνέβαινε το 2020. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα να βγει και το μουσικό βίντεο όπως έπρεπε ―αγαπώ πολύ το τραγούδι, πέρασα πολύ χρόνο γράφοντας τους στίχους, γιατί είναι πολύ δύσκολο το θέμα. Είμαι πολύ περήφανη για το βίντεο: δεν είναι κυριολεκτικό, έχει πολλούς συμβολισμούς και αντανακλά το προσωπικό μου βίωμα».
Wild Jasmine
«H Jasmine είναι η μητέρα μου! Ουσιαστικά, με αυτό το κομμάτι της δίνω ερωτικές συμβουλές. Έβγαινε τότε με έναν τύπο που ήταν μεγάλο καθίκι, και μέσα από το τραγούδι της έλεγα: “Εμ… Μην το κάνεις αυτό”. Υπάρχει όμως κι ένα βαθύτερο νόημα:
You want the skin, but you refuse to take the baggage
Μερικές φορές, οι έγχρωμες γυναίκες αντιμετωπίζονται ως τρόπαια. Είπα λοιπόν στη μαμά μου, “Αν δε σε αποδέχεται ολόκληρη, να πάει να γα..θεί”! Το άγριο γιασεμί φυτρώνει οπουδήποτε και μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα, και η μαμά μου τότε είχε δαμαστεί από έναν άντρα, κι αυτό δε μου άρεσε καθόλου»…
Skin
«Το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου απευθύνεται σε έναν πολύ κοντινό μου άνθρωπο που είχε αυτοκτονικές τάσεις, και του λέει πως αξίζει να ζήσει. Νομίζω πως πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται με την ψυχική τους υγεία στη διάρκεια της πανδημίας, και εγώ η ίδια αισθανόμουν αβοήθητη. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να γράψω ένα τραγούδι για όλους εκείνους, και έτσι έγραψα το Skin για να τους πω ότι αξίζουν πολύ παραπάνω απ’ ότι τους λέει το μυαλό τους.
Ο λόγος που έδωσα αυτό τον τίτλο στο δίσκο, “Skin” (δέρμα), είναι επειδή το δέρμα μας είναι ομολογουμένως ένα από τα πιο δυνατά όργανα του σώματός μας, ωστόσο στην κοινωνία ερμηνεύεται αλλιώς. Η ταυτότητα είναι κάτι που πάντα με αφορούσε πολύ, μιας και προέρχομαι από δύο εντελώς αντίθετες κουλτούρες και προσπαθώ να βρω μια ισορροπία, να γίνω επιτέλους ο εαυτός μου. Δε θα μπορούσα να είχα βρει πιο ταιριαστό τίτλο για τον πρώτο μου δίσκο».
Power
«To κομμάτι αυτό το έγραψα στα 18 μου, και έχει να κάνει με την κατάχρηση της δύναμης και το φεμινισμό. Ήμουν πολύ οργισμένη όταν το έγραψα, κυρίως με την εκλογή του Trump και τη σημασία που είχε για όλες τις γυναίκες· σκεφτόμουν τον τρόπο που μεγάλωσε η μαμά μου… ήμουν πολύ θυμωμένη. Οι αγαπημένοι μου στίχοι είναι οι εξής:
You’re a man on a mission
But you seem to forget
You came here through a woman
Show some fucking respect /
Close your eyes ’til you can’t see me
Yellow polka dot burkini
That they stole off her body that day
If you really want to free me
Tell my mummy that she’s pretty
Melanin is not your enemy
Παίζω αυτό το κομμάτι ζωντανά πολύ καιρό, και στο τελευταίο μου live πριν την πανδημία ο μπαμπάς μου καθόταν δίπλα σε μια παρέα σικ, γκέι ανδρών· μου είπε πως ήξεραν όλους τους στίχους, και αυτό με έκανε πολύ χαρούμενη»!
Theek Ache
«To τελευταίο κομμάτι είναι οι τίτλοι τέλους για το δίσκο, ένα ποστλούδιο. Theek Ache σημαίνει “Είναι εντάξει” στα μπενγκάλι, τη μητρική μου γλώσσα. Το περιεχόμενο του δίσκου είναι αρκετά βαρύ, οπότε ήθελα στο τέλος να μιλήσω για τσιγάρα, τακούνια, και τη διαδρομή από κρεβάτι σε κρεβάτι! Θα κάνω τα λάθη μου, και αυτό είναι εντάξει, theek ache»!
