«Η όπερα του ζητιάνου» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

24/10/2018

Η σατιρική όπερα-μπαλάντα των John Gay & Johann Christoph Pepusch σε νέα προσαρμογή κειμένου των Ian Burton και Robert Carsen. To κορυφαίο μπαρόκ σύνολο και ο ιδιοφυής εμπνευστής και μαέστρος του επιστρέφουν στο Μέγαρο με την «Όπερα του ζητιάνου», μια διεθνή παραγωγή με δεκαέξι ηθοποιούς-τραγουδιστές που υπογράφει ο σύγχρονος μάγος της οπερατικής σκηνής!

Η αιχμηρή κωμική όπερα-μπαλάντα του γερμανού συνθέτη Johann-Christoph Pepusch [Γιόχαν-Κρίστοφ Πέπους] και του άγγλου θεατρικού συγγραφέα και ποιητή John Gay [Τζον Γκέυ] –εμπλουτισμένη και με χορογραφίες–, μετά την πρώτη της επιτυχημένη παρουσίαση τον προηγούμενο Απρίλιο στο Théâtre des Bouffes du Nord στο Παρίσι, ταξιδεύει στον κόσμο και παρουσιάζεται στην Αθήνα!

Σ’ αυτό το προκλητικό παραμύθι του 1728 –μέσα από τη φρέσκια ματιά των Ian Burton και Robert Carsen που προσάρμοσαν το κείμενο του Gay στο σήμερα– ζωντανεύει επί σκηνής ένας σκληρός υπόκοσμος, με πρωταγωνιστές κλεφτρόνια, ζητιάνους, πόρνες και νταβατζήδες του Λονδίνου, ντυμένος μουσικά με γνωστές μπαλάντες και μελωδίες εκείνης της εποχής.

H όπερα του ζητιάνου γράφτηκε πριν από 300 χρόνια και θεωρείται η πρώτη μουσική κωμωδία της ιστορίας. Ο όρος «όπερα-μπαλάντα» παραπέμπει στο ομώνυμο είδος λυρικού θεάτρου που αναπτύχθηκε στην Αγγλία, στο οποίο τα έργα «ανακύκλωναν» επιτυχημένα τραγούδια (μπαλάντες) με παραλλαγμένους στίχους που εξυπηρετούσαν την πλοκή.
«Η όπερα του ζητιάνου», έργο-ορόσημο στην ιστορία του παγκόσμιου μουσικού θεάτρου, σημείωσε τεράστια επιτυχία όταν πρωτοπαρουσιάστηκε (29 Ιανουαρίου 1728), ενώ τον 18ο αιώνα επαναλαμβανόταν συνεχώς στο Λονδίνο, αναβιώνοντας παράλληλα σε πολλές χώρες. Η επιστροφή της στη βρετανική μουσικοθεατρική σκηνή στα 1920 ήταν μάλιστα τόσο θριαμβευτική, που ενέπνευσε κορυφαίους συγγραφείς και συνθέτες εκείνης της εποχής, όπως τους Μπέρτολτ Μπρεχτ και Κουρτ Βάιλ, οι οποίοι βασίστηκαν στην «Όπερα του ζητιάνου» για να γράψουν τη γνωστή σε όλους μας «Όπερα της πεντάρας» (1928).