Ένα – Ένα: O Θανάσης Δεληγιάννης στη Στέγη

15/11/2021

Ο Θανάσης Δεληγιάννης, διεθνής Έλληνας μουσικός της νεότερης γενιάς, και η ολλανδική ομάδα I/O έρχονται στην Ελλάδα, μετά την Ουτρέχτη και το σημαντικό φεστιβάλ Gaudeamus και στήνουν το μοναδικό «ENA ENA» στον Εκθεσιακό Χώρο της Στέγης.

Ένα επαρχιακό κέντρο διασκέδασης άλλης δεκαετίας, ρετσίνα και μπίρα, πλαστικές καρέκλες, κλαρίνα και ηλεκτρονική μουσική. Ένα παράξενο πανηγύρι καταφτάνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, από 17 έως 20 Νοεμβρίου. Ο Θανάσης Δεληγιάννης, διεθνής Έλληνας μουσικός της νεότερης γενιάς, και η ολλανδική ομάδα I/O έρχονται στην Ελλάδα, μετά την Ουτρέχτη και το σημαντικό φεστιβάλ Gaudeamus, και στήνουν το μοναδικό «ENA ENA» στον Εκθεσιακό Χώρο της Στέγης.

Η παράσταση «ENA ENA» αφορά τις επιφάνειες των αναμνήσεων. Μια μπάντα, μια τραγουδίστρια, ένας σερβιτόρος και μια κάμερα ασφαλείας δίνουν ζωή στον κόσμο της παράστασης, αλληλεπιδρώντας μεταξύ τους και με το κοινό. Η μουσική που παίζουν είναι ένα μικροτονικό αμάλγαμα των ελληνικών κλαρίνων των δεκαετιών 1970-90, αναμειγμένο με αυτοσχέδια μέρη, ηλεκτρονική μουσική και ηχογραφήσεις πεδίου, κάνοντας χρήση της έντονα «ενισχυμένης» αισθητικής αυτής της εποχής – ένα αλλόκοτο πανηγύρι.

Το «ENA ENA» είναι μια δημιουργία και παραγωγή του I/O, σε συμπαραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση και της Gaudeamus. Με την υποστήριξη του Performing Arts Fund (Ολλανδία), του Norma Fonds και του Γιώργου Ιγνατίδη.

Ο Θανάσης Δεληγιάννης, γνωστός από τις συνεργασίες του με μουσικά σύνολα όπως τα AskoSchönberg, Nieuw Ensemble και Atlas Ensemble, αλλά και με σκηνοθέτες όπως ο Δημήτρης Παπαϊωάννου (Since She), αναφέρει: «Με αφορμή μια παιδική ανάμνηση και καταλύτη το βίωμα μιας γιορτής που διακόπτεται απρόοπτα, ο χώρος και το γεγονός του πανηγυριού γίνονται το κέντρο γύρω από το οποίο πολλά ερωτήματά μου περιμένουν μια απάντηση. Ξεκινώντας από την προσωπική εμπειρία και το ηχητικό της αποτύπωμα, με προσέλκυσε το πανηγύρι της δεκαετίας του ‘80. Στην πορεία της έρευνάς μου μελέτησα μια μεγάλη σειρά ηχογραφήσεων, φωτογραφιών και βιντεοσκοπημένων εκδηλώσεων, ανακαλύπτοντας έναν πλούσιο κόσμο παραλλαγών.

Το υπαίθριο πανηγύρι και η μεταφορά του στους κλειστούς χώρους των κλαριτζίδικων στις πόλεις δημιούργησαν σε μεγάλο βαθμό ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο η παραδοσιακή μουσική πήρε έναν καινούριο δρόμο. Αφομοιώνοντας σταδιακά τις δυνατότητες της ενίσχυσης που έφερε το ηλεκτρικό ρεύμα, συγκροτήθηκε μια νέα αισθητική, τόσο στην εκτέλεση όσο και στην πρόσληψη αυτής της μουσικής. Υβριδική στην αρχή της, πιστεύω ότι αποτελεί μέχρι σήμερα ένα παραγνωρισμένο και παρεξηγημένο τμήμα της ζωντανής παράδοσης της λαϊκής τέχνης».