05/02/2020
Μια παράσταση για τους φόβους, τις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα και το αδιέξοδο της σύγχρονης δυτικής καταναλωτικής κοινωνίας.
Ο Έντμοντ είναι ένα είδος “σύγχρονης παραβολής”. Ή μια “σύγχρονη μεσοαστική τραγωδία” με στοιχεία παρωδίας. Ή απλώς μια ιστορία που μιλά για τη βαθιά νόσο της δυτικής κοινωνίας.
Γιατί “η κοινωνία είναι άρρωστη, όχι ο άνθρωπος” διευκρινίζει ο Μάμετ.
Μέσα από 23 σύντομες σκηνές, με λόγο αιχμηρό, πολιτικά μη ορθό, λόγο που με σκληρότητα αλλά και χιούμορ επιθυμεί να ενοχλήσει, να προκαλέσει και να ταρακουνήσει, το έργο σκιαγραφεί την κατάρρευση του American Dream σε μια κοινωνία σε σύγχυση, όπου τα πάντα είναι αναλώσιμα και εμπορεύσιμα.
Ποιό είναι όμως το περίφημο Αmerican Dream; Μα η υπόσχεση της αξιοκρατίας, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, της ισότητας, των ίσων ευκαιριών για όλους..! Όμως μια κοινωνία στο σημείο μηδέν του πολιτισμού, μια κοινωνία χωρίς ιδεολογία, χωρίς πνευματικότητα,δεν είναι δυνατόν να τηρήσει καμμία τέτοια υπόσχεση.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Ο ΄Εντμοντ είναι ο “everyman”, ο μέσος άνδρας της δυτικής κοινωνίας: λευκός, ετεροφυλόφιλος, μεσοαστός, συντηρητικός, λίγο πριν τα σαράντα.
Αδυνατώντας να βρει νόημα στην ασφυκτικά τακτοποιημένη ζωή του, εγκαταλείπει τη σύζυγό του για να αναζητήσει την ανταμοιβή που θεωρεί ότι του οφείλει η κοινωνία που πιστά έχει υπηρετήσει ως σκληρά εργαζόμενος και υπεύθυνος πολίτης: την υπόσχεση μιας απροσδιόριστης ευτυχίας. Ή έστω ηδονής.
Θα την αναζητήσει σε μια σειρά από άγνωστα πρόσωπα, που θα συναντήσει στην “άλλη”, τη σκοτεινή πλευρά της πόλης, εκεί όπου απροκάλυπτα κυριαρχεί το κυνήγι του σεξ και του χρήματος, της αποπλάνησης και της παραπλάνησης. Εκεί όπου η βία είναι ο απόλυτος νόμος.
Σε αυτή την αστική ζούγκλα όπου τα πάντα ορίζονται από την εμπορική τους αξία και όπου δεν απαιτείται πλέον ευγένεια, ούτε πολιτική ορθότητα, ο αφελής αλλά καθόλου αθώος Έντμοντ,
αφού βιώσει την εξαπάτηση, την ταπείνωση και την απόρριψη, θα απελευθερώσει όλη τη συσσωρευμένη οργή, την αλαζονεία, τα άγρια ένστικτα και τις βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις του: το μισογυνισμό, το ρατσισμό, την ομοφοβία. Και θα φτάσει μέχρι το φόνο.
Είναι η πρώτη φορά που έργο του Μάμετ παρουσιάζεται στο Θέατρο Τέχνης και η πρώτη φορά που ο “Έντμοντ”παρουσιάζεται στην Αθήνα. Η πανελλήνια πρεμιέρα του Έντμοντ έγινε το 1990 στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας. Η παγκόσμια πρεμιέρα έγινε το 1982 στο Σικάγο στο Goodman Theatre και λίγους μήνες μετά στο Provincetown Theatre της Νέας Υόρκης.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Μετάφραση-σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνικά-κοστούμια: Χριστίνα Κάλμπαρ
Μουσική: Nalyssa Green
Χορογραφία: Βάλια Παπαχρήστου
Σχεδιασμός φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου
Γιάννος Περλέγκας, Κωσταντίνα Τάκαλου, Δημήτρης Πασσάς, Σταύρος Καλλιγάς, Βάλια Παπαχρήστου, Δημήτρης Μαγγίνας, Μαριλένα Μόσχου, Παναγιώτης Ρενιέρης.
