Εν όψει της έκτης επετείου από τον θάνατό του στις 10 Ιανουαρίου, ανατρέχουμε στην διαδρομή του Άντρα που έπεσε στη Γη για να χαράξει τον ρου της παγκόσμιας μουσικής.
Απο την Μαρία Μεταξά
09/01/2022
Ο κατά κόσμον David Robert Jones γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1947 στο Brixton του Λονδίνου. Μικρός άκουγε τους μεγάλους του rock ‘n’ roll, και χόρευε με την ξαδέρφη του. Έμαθε γιουκαλίλι, μπάσο και πιάνο, έπαιζε skiffle με τους φίλους του και έστησε την πρώτη του μπάντα στην ηλικία των 15. Έμαθε σαξόφωνο, κατέστρεψε την ίριδα του αριστερού του ματιού σε έναν καυγά ―και η φαινομενική ετεροχρωμία αργότερα έγινε ένα σήμα κατατεθέν του―, άλλαξε το όνομά του για να αποφύγει τη σύγχυση με τον Davy Jones των The Monkees, και στα 20 του κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο, «David Bowie», ο οποίος δεν έκανε μεγάλη επιτυχία. Δύο χρόνια μετά, γνώρισε την πρώτη του σύζυγο, Angela Barnett, και κυκλοφόρησε το «Space Oddity». Η συνέχεια είναι γνωστή.
Ήταν ο εξωγήινος Ziggy Stardust, ο μεγάλος Aladdin Sane, ο κομψός Thin White Duke. Ήταν ο Άντρας που Έπεσε στη Γη και ο αγαπημένος Goblin King. Ήταν ο θρυλικός David Bowie, ο επιδραστικότερος μουσικός του 20ού αιώνα.
Στις 10 Ιανουαρίου του 2016, μόλις δύο ημέρες μετά τα εξηκοστά ένατα γενέθλιά του και την κυκλοφορία-έκπληξη του προφητικού τελευταίου δίσκου του, «Blackstar» ο David Bowie πεθαίνει, μετά από ενάμιση χρόνο μάχης με τον καρκίνο, σοκάροντας τους θαυμαστές του παγκοσμίως, μιας και δεν είχε δημοσιοποιηθεί τίποτα σχετικά με την ασθένειά του.
«Έκανε πάντα αυτό που ήθελε», είχε πει ο παραγωγός του, Tony Visconti, «και ήθελε να το κάνει με τον τρόπο του, με τον καλύτερο τρόπο. Ο θάνατός του δεν ήταν διαφορετικός από τη ζωή του ―ένα έργο τέχνης. Μας έδωσε το “Blackstar”, το δώρο αποχαιρετισμού του. Το ήξερα για έναν χρόνο ότι έτσι θα ήταν. Δεν ήμουν, όμως, προετοιμασμένος. Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, γεμάτος αγάπη και ζωή. Θα είναι για πάντα μαζί μας. Για τώρα, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κλάψουμε».
1.Space Oddity (Space Oddity, 1969)
Η πρώτη μεγάλη επιτυχία του David Bowie στα βρετανικά charts είναι εμπνευσμένη από την ταινία του Stanley Kubrick: 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος, και αποτελεί το μονόλογο ενός φανταστικού αστροναύτη, του Major Tom, ο οποίος έχει χάσει την επικοινωνία του με τη Γη. Κυκλοφορεί το 1969, ταυτόχρονα με την προσεδάφιση του Apollo 11 στη Σελήνη, και συνοδεύει τα πλάνα από το ιστορικό γεγονός στη μετάδοση του BBC. Το 2013, ο Καναδός αστροναύτης Chris Handfield μεταδίδει μια διασκευή του τραγουδιού από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, δίνοντάς μας το πρώτο μουσικό βίντεο που γυρίστηκε στο διάστημα.
2. The Man Who Sold The World (The Man Who Sold The World, 1970)
Αν και ομώνυμο του τρίτου δίσκου του David Bowie, το The Man Who Sold The World πέρασε σχετικά απαρατήρητο κατά την κυκλοφορία του, στο τέλος του 1970. Ωστόσο, είκοσι χρόνια μετά επανέφερε τον καλλιτέχνη στο προσκήνιο, μέσα από την εκτέλεση των Nirvana στο εμβληματικό live τους στο MTV Unplugged, λίγο πριν το θάνατο του Kurt Cobain. Μάλιστα, η εκτέλεση συνταυτίστηκε για καιρό με την μπάντα, και όταν o Bowie το παίζει στις συναυλίες του, οι νεότεροι θεατές εντυπωσιάζονται που ο καλλιτέχνης διασκευάζει κομμάτι των Nirvana…
Η διασκευή τότε σύστησε τον Bowie στο νεότερο κοινό, και αυτό το μαγνητικό, ατμοσφαιρικό κομμάτι σήμερα παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα του.
3. Changes (Hunky Dory, 1971)
Αυτό το ενθουσιώδες και φιλόδοξο τραγούδι από τον τέταρτο δίσκο του David Bowie γράφεται την περίοδο που περίμενε το πρώτο του παιδί με τη σύζυγό του, Angela, και αντανακλά μια αισιοδοξία για το μέλλον, με μια δόση αλαζονείας: προειδοποιεί τους rock’n’rollers πως πέρασαν οι δόξες τους, και πως ήρθε η στιγμή του. Ακούμε τον Bowie και στο σαξόφωνο, το Mick Ronson στην κιθάρα και τον Rick Wakeman των Yes στο πιάνο.
Το τραγούδι ταυτίστηκε με τη χαμαιλεοντική παρουσία του Bowie, και έγινε από τα πιο γνωστά και διαχρονικά του, αγαπημένο από κάθε γενιά μέχρι και σήμερα, καθώς μιλάει για την εναλλαγή των εποχών και της κατάστασης των πραγμάτων. Ήταν και το τελευταίο τραγούδι που ο καλλιτέχνης τραγούδησε επί σκηνής, πριν αποσυρθεί από τις live εμφανίσεις το 2006.
4. Life On Mars (Hunky Dory, 1971)
Το 1968, ο Bowie γράφει στίχους για το γαλλικό τραγούδι Comme d’habitude, το οποίο αργότερα εξελίσσεται στο περίφημο My Way, γραμμένο από τον Paul Anka και τραγουδισμένο από τον Frank Sinatra. Σε απάντηση, ο Bowie ξεκινάει να δουλεύει ένα άλλο τραγούδι, ως παρωδία του My Way, για να καταλήξει τελικά στο υπέροχο Life On Mars, στο δίσκο Hunky Dory του 1971.
Το τραγούδι αφηγείται την ιστορία ενός λυπημένου, μοναχικού κοριτσιού που πηγαίνει στο σινεμά για να ξεχάσει τα προβλήματά της, και φαντάζεται πως κάπου υπάρχει μια καλύτερη ζωή ―π.χ., στον Άρη. Κατά την κυκλοφορία του, το Life On Mars έφτασε στην τρίτη θέση των Βρετανικών Charts, όπου παρέμεινε για δεκατρείς εβδομάδες.
5. Ziggy Stardust (The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars, 1972)
Ο Ziggy Stardust είναι μία περσόνα του Bowie, εμπνευσμένη σε μεγάλο βαθμό από το Κουρδιστό Πορτοκάλι του Stanley Kubrick, και τις δημιουργίες του σχεδιαστή Kansai Yamamoto ―ο οποίος ντύνει και τον ίδιο τον Bowie στις περιοδείες του ως Ziggy. Πρόκειται ένα ανδρόγυνο, bisexual εξωγήινο πλάσμα, έναν glam rockstar που έρχεται στη Γη για να προειδοποιήσει για μια επικείμενη καταστροφή. Μέσα στα τραγούδια του δίσκου, ο Ziggy αναλώνεται στη δόξα του και τελικά αυτοκαταστρέφεται· ο ίδιος ο Bowie είχε δηλώσει αργότερα πως μετά από ένα σημείο δυσκολευόταν να διαχωρίσει τον εαυτό του από το alter-ego του.
Το ομώνυμο τραγούδι βρίσκεται στη θέση #282 στη λίστα του περιοδικού Rolling Stone με τα 500 Σπουδαιότερα Τραγούδια Όλων Των Εποχών.
6. Starman (The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars, 1972)
Ο Ziggy Stardust, η επώνυμη περσόνα του David Bowie από τον πέμπτο δίσκο του, είναι ο σωτήρας που όλοι περιμένουν από τα αστέρια, όπως περιγράφει το υπέροχο Starman. Ήταν και το τραγούδι που άλλαξε τα πάντα για τον Bowie, καθώς μετά την εκτέλεσή του στο Βρετανικό τηλεοπτικό show Top of the Pops, ο καλλιτέχνης εκτοξεύτηκε στη mainstream σκηνή και γίνεται αναγνωρίσιμος πλέον από όλους, τρία χρόνια μετά την πρώτη του επιτυχία με το Space Oddity.
Ακούμε το Starman, από το δίσκο The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars, του 1972.
7. Moonage Daydream (The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars, 1972)
To Moonage Daydream είχε ηχογραφηθεί πρώτη φορά το 1971, για την βραχύβια μπάντα του Bowie Arnold Corns, όμως είναι το πρώτο single που κυκλοφορεί από το The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars, και συστήνει το χαρακτήρα του ανδρόγυνου rockstar εξωγήινου, Ziggy Stardust.
Είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα κομμάτια του Bowie, με την τρομερή κιθάρα του Mick Ronson να ξεσηκώνει τα πλήθη στην περιοδεία του άλμπουμ, ενώ ο συνδυασμός του σαξοφώνου με το piccolo σε ένα glam rock κομμάτι παραμένει εξαιρετικά φρέσκος και ιδιαίτερος μέχρι σήμερα. Όσο για το solo του Ronson, ο Bowie μετέδωσε αυτό που ήθελε από τον κιθαρίστα ζωγραφίζοντας ένα σχήμα σαν ηχογράφημα με μαρκαδόρο, εμπνευσμένος από τον Frank Zappa.
8. John, I’m Only Dancing (Aladdin Sane, 1973)
Η περσόνα του Ziggy Stardust εξελίσσεται στον Aladdin Sane (αναγραμματισμός της φράσης A Lad Insane), με την εμβληματική κόκκινη αστραπή στο πρόσωπο και τα κόκκινα μαλλιά, στο εξώφυλλο του ομώνυμου δίσκου. Το 1972 ο David Bowie δηλώνει στο περιοδικό Melody Maker πως είναι bisexual (μία δήλωση εξαιρετικά τολμηρή για την εποχή), και λίγους μήνες αργότερα κυκλοφορεί το John, I’m Only Dancing, στο οποίο ο αφηγητής λέει στο αγόρι του να μην ανησυχεί που χορεύει μ’ ένα κορίτσι ―αν και ο διάλογος μπορεί να ερμηνευθεί και ως παρεξήγηση μεταξύ straight ζευγαριών. Το πιθανότερο είναι ότι οι δύο τρόποι ανάγνωσης ήταν επιτηδευμένοι, ενώ η επικρατέστερη θεωρία θέλει τον John του τραγουδιού να είναι ο John Lennon, που είχε κάνει εκείνη την περίοδο υποτιμητικά σχόλια για την ανδρόγυνη εμφάνιση του Bowie.
Το μουσικό βίντεο του Mick Rock με τη Lindsay Kemp να χορεύει μόνο με το καλσόν της, τυλίγοντας τα πόδια της στη μέση του παρτενέρ της απαγορεύτηκε στο BBC, αλλά αυτό δεν εμπόδισε το John, I’m Only Dancing από το να γίνει επιτυχία.
9. Lady Grinning Soul (Aladdin Sane, 1973)
Σύμφωνα με τις επικρατέστερες φήμες, η νεαρή κοπέλα για την οποία έχει γραφτεί το συγκεκριμένο τραγούδι είναι η Αμερικανίδα soul τραγουδίστρια Claudia Lennear, από την οποία φημολογείται πως εμπνεύστηκε και ο Mick Jagger όταν έγραφε την εξίσου μεγάλη επιτυχία των Rolling Stones, Brown Sugar. Όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος ο Bowie σε συνέντευξή του, το Lady Grinning Soul του 1973 γράφτηκε για ένα υπέροχο νεαρό κορίτσι που όσα χρόνια κι αν περάσουν, για εκείνον παραμένει 20 χρονών. Λίγο μετά το θάνατο του καλλιτέχνη, η ίδια η Lennear δήλωσε πως ο Bowie της είχε τηλεφωνήσει δύο χρόνια νωρίτερα και της επιβεβαίωσε πως το τραγούδι ήταν για εκείνη.
Ο ίδιος λέει: “Όταν ακούω το εξαιρετικά αισθησιακό και εξωτικό πιάνο του Mike Garson, φαντάζομαι ένα μπαρ, θολό από τον καπνό, με ανεμιστήρες, καστανιέτες, και άφθονη μαύρη ισπανική δαντέλα”.
10. Rebel Rebel (Diamond Dogs, 1974)
Ο Bowie γίνεται γνωστός στη glam rock σκηνή, κάνει θραύση για δύο χρόνια με τον Ziggy Stardust και τον Aladdin Sane, και χωρίς κανένα δισταγμό, προχωρά αμέσως σε κάτι άλλο. Στα μέσα της δεκαετίας του ‘70 είναι ο μίνιμαλ, καλοντυμένος Thin White Duke, και κυκλοφορεί το δίσκο Fame. Η φιλία και ο ανταγωνισμός του με τον Mick Jagger κλιμακώνεται, με τη σύζυγο του Bowie, Angela, να ισχυρίζεται πως τους έπιασε μαζί στο κρεβάτι. Η εναρκτήρια κιθάρα της επιτυχίας Rebel, Rebel, παιγμένη από τον ίδιο τον Bowie, θυμίζει επίτηδες κομμάτι των Rolling Stones ―για να πικάρει τον Jagger. Το τραγούδι απευθύνεται σε πλάσματα με φορέματα που επαναστατούν ενάντια στους γονείς τους και στα πρότυπα των φύλων, και γιορτάζουν τη σεξουαλικότητά τους. Το τραγούδι φτάνει στην #5η θέση στα βρετανικά Charts, και στην #64η στο Billboard Hot 100.
11. Fame (Young Americans, 1975)
Το Fame κυκλοφορεί τον Ιούλιο του 1975. Στη δημιουργία του, πολύτιμη ήταν η βοήθεια του John Lennon, ο οποίος όχι μόνο βρήκε τον τίτλο αλλά έκανε και τα back vocals. Οι δυο τους είχαν γνωριστεί ένα χρόνο πριν, σε ένα πάρτι της Elizabeth Taylor. Ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω στο κομμάτι όταν ο Bowie προσκάλεσε το Lennon στο στούντιο, και μόνο ένα τζαμάρισμα του Σκαθαριού στην κιθάρα έφτασε για να γεννηθεί το Fame. To funk single που έκανε τον Bowie τεράστιο όνομα στην Αμερική είναι εμπνευσμένο από τα προβλήματα των δύο καλλιτεχνών με τη δόξα. Έφτασε στην πρώτη θέση στα αμερικανικά και τα καναδικά charts.
12. Modern Love (Let’s Dance, 1983)
Το κομμάτι με το οποίο ξεκινά ο 15ος κατά σειρά δίσκος του έχει new wave αλλά και soul στοιχεία, και επιβεβαιώνει πως ο David Bowie προσαρμόζεται και εξελίσσεται συνεχώς, διαμορφώνοντας τη μουσική σκηνή κάθε δεκαετίας. Το υπέροχο Modern Love ηχογραφείται στο Manhattan το 1983, μέσα στις 19 ημέρες που παίρνει για να γραφτεί όλος ο δίσκος Let’s Dance. Το κομμάτι, στο οποίο ακούμε και τον τότε ανερχόμενο Stevie Ray Vaughan στην κιθάρα, φτάνει στη #2η θέση στα βρετανικά charts, και στη #14η του Billboard, και σήμερα παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του David Bowie.
13. “Heroes” (Heroes, 1977)
Το Heroes γράφτηκε από τον David Bowie και τον Brian Eno το 1977 για το ομώνυμο άλμπουμ. Ο Bowie μετακόμισε στο Βερολίνο μετά από ένα μπαράζ συναυλιών που εκτόξευσαν τη δόξα και τη φήμη του στα ύψη. Το τραγούδι περιγράφει την ιστορία ενός ζευγαριού που χωρίζεται από το Τείχος του Βερολίνου, και που συναντιέται κάθε μέρα κάτω από ένα πυροβολείο. Ο Bowie εμπνεύστηκε από το ειδύλλιο του παραγωγού του, Tony Visconti, και της τραγουδίστριας Antonia Maass. Ιδιαίτερο, συγκινητικό και πρωτότυπο, το Heroes δεν έγινε από τις μεγαλύτερες επιτυχίες κατά την κυκλοφορία του, αλλά είναι πλέον ίσως το πιο αναγνωρίσιμο τραγούδι του David Bowie. Μετά το θάνατό του, τον Ιανουάριο του 2016, η Γερμανική κυβέρνηση ευχαρίστησε δημόσια τον καλλιτέχνη που βοήθησε να πέσει το Τείχος του Βερολίνου: “Βρίσκεσαι τώρα ανάμεσα σε Ήρωες”.
14. China Girl (Let’s Dance, 1983)
Το τραγούδι είναι προϊόν της φιλίας και της συνεργασίας του David Bowie με τον Iggy Pop κατά τα χρόνια που ζούσαν και οι δύο στο Βερολίνο. Αρχικά κυκλοφόρησε στο ντεμπούτο του Iggy, ‘The Idiot’ του 1977, με τον Bowie στο πιάνο, έγινε όμως τεράστια επιτυχία με την επανακυκλοφορία του το 1983, στον εμπορικότερο δίσκο του Bowie, Let’s Dance.
Εμπνευσμένο από τον έρωτα του Iggy Pop για τη Βιετναμέζα Kuelan Nguyen αλλά συνδυάζοντας και την αργκό της εποχής για την ηρωίνη (China White), το China Girl έφτασε στη #2η θέση στα βρετανικά charts, και στη #10η στα αμερικανικά. Το εισαγωγικό riff που προστέθηκε στην εκδοχή του Bowie από τον Nile Rodgers με ποπ μαεστρία δένει απόλυτα με τα φωνητικά που ξεκινούν από απαλούς ψιθύρους και φτάνουν σε κραυγές ενός δικτάτορα που θέλει να κατακτήσει τον κόσμο. Το μουσικό βίντεο, παρόλο που απαγορεύτηκε σε πολλές χώρες, είχε επιτυχία στο MTV, κερδίζοντας στην κατηγορία Best Male Video στα VMA του 1984.
15. Ashes To Ashes (Scary Monsters (and Super Creeps), 1980)
Το τραγούδι συμβολίζει για πολλούς το τέλος της μάχης του David Bowie με τα ναρκωτικά. Κυκλοφορεί τον Αύγουστο του 1980 με το άλμπουμ Scary Monsters (and Super Creeps). Το τραγούδι μοιάζει να είναι το sequel της πρώτης επιτυχίας του Bowie, Space Oddity, από το 1969, καθώς συναντάμε ξανά τον Major Tom που καταφέρνει να αποκτήσει επικοινωνία με τη βάση του. Στο μουσικό βίντεο, σκηνοθετημένο από τον ίδιο τον Bowie, εμφανίζεται ντυμένος πιερότος και λαμβάνει μέρος σε μια σειρά παράξενων καταστάσεων. Είναι και το ακριβότερο μουσικό βίντεο εκείνης της εποχής, καθώς κόστισε 250,000 λίρες Αγγλίας.
16. Under Pressure (Hot Space, 1982)
Το Under Pressure ήταν το αποτέλεσμα της συνεργασίας του Bowie με τους Queen, το οποίο κυκλοφόρησε πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 1981. Οι στίχοι περιγράφουν το πώς η πίεση μπορεί να καταστρέψει τη ζωή, αλλά η αγάπη μπορεί να είναι η απάντηση. Ο Brian May διηγείται πόσο δύσκολο ήταν να συνυπάρξουν αυτές οι προσωπικότητες μαζί, ενώ αποκαλύπτει ότι ο Freddie Mercury και ο David Bowie τσακώθηκαν άσχημα για το μιξάρισμα του τραγουδιού. Σύμφωνα με τον μπασίστα John Deacon, στο τραγούδι ο Mercury έκανε την περισσότερη δουλειά, γι’ αυτό και το αποτέλεσμα θυμίζει περισσότερο Queen. Ωστόσο, χωρίς το λυρισμό του Bowie, δε θα ψαλλόταν ποτέ με τέτοιο μεγαλείο ένας ύμνος για την ανθρωπότητα.
17. Cat People (Let’s Dance, 1983)
Το Cat People κυκλοφόρησε ως single το 1982, και έγινε η μεγαλύτερη solo επιτυχία του David Bowie ως τότε. Το τραγούδι πατάει πάνω στην ήδη ηχογραφημένη μουσική του Giorgio Moroder, που επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί ως soundtrack για το remake της ταινίας του Paul Schrader Cat People του 1942. Το θρίλερ διαπραγματευόταν τη σεξουαλική αφύπνιση μιας νεαρής γυναίκας που είχε ως αποτέλεσμα τη μεταμόρφωσή της σε πάνθηρα. Το τραγούδι διατηρεί το σκοτεινό και μυστηριώδες ύφος της ταινίας με goth αποχρώσεις που δένουν αρμονικά με την μπάσα φωνή του Bowie και τη χορωδία από γυναικείες φωνές που τον πλαισιώνει.
Ο Quentin Tarantino χρησιμοποίησε το τραγούδι δύο φορές στην ταινία του Άδωξοι Μπάσταρδη του 2009, στους τίτλους τέλους και στη σκηνή που η πρωταγωνίστρια βάζει φωτιά σε ένα σινεμά γεμάτο Ναζί, με τον Bowie να τραγουδά “Putting out fire with gasoline”.
18. Let’s Dance (Let’s Dance, 1983)
Το ομώνυμο κομμάτι από το 15ο δίσκο του David Bowie, Let’s Dance, ηχογραφήθηκε το 1982 στο Manhattan και είναι από τα εμπορικότερα singles που κυκλοφόρησε ο καλλιτέχνης. Η funk, αισιόδοξη ατμόσφαιρα του τραγουδιού σε παραγωγή του Nile Rodgers, και με την κιθάρα του ανερχόμενου τότε Stevie Ray Vaughan δίνει ζωή σε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της εποχής, με μαζική απήχηση.
Στο μουσικό βίντεο που γυρίστηκε στην Αυστραλία και συνόδευσε την κυκλοφορία του τραγουδιού, ο Bowie αντλεί έμπνευση από την ιστορία του Hans Christian Andersen, Τα Κόκκινα Παπούτσια: ένας άντρας και μια γυναίκα ανακαλύπτουν ένα ζευγάρι μαγικά παπούτσια που τους κάνουν να χορεύουν ―αλλά δεν μπορούν να τα ξαναβγάλουν ποτέ. Ο ίδιος ο Bowie λέει αργότερα πως τα κόκκινα παπούτσια είναι ένα σύμβολο για την καπιταλιστική κοινωνία και το κυνήγι της επιτυχίας. Την εβδομάδα κυκλοφορίας του, το Let’s Dance εκτοξεύτηκε στις πρώτες θέσεις των βρετανικών και των αμερικανικών charts, και σήμερα παραμένει ένα από τα 300 singles με τις περισσότερες πωλήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο.
19. Absolute Beginners (Absolute Beginners: Original Motion Picture Soundtrack, 1986)
Το Absolute Beginners γράφτηκε για την ομότιτλη ταινία μιούζικαλ του 1986, βασισμένη στο βιβλίο του Colin MacInnes και κυκλοφόρησε ως single. Οι μουσικοί που κλήθηκαν να ηχογραφήσουν το κομμάτι, μεταξύ των οποίων βρισκόταν για άλλη μια φορά και ο πληκτράς των Yes, Rick Wakeman, δεν ήξεραν ότι επρόκειτο να συνεργαστούν με τον David Bowie, παρά μόνο για κάποιον κύριο Χ, μέχρι που έφτασαν στο στούντιο. Παρά τις φήμες για τη συμμετοχή της Kate Bush στα φωνητικά, στην πραγματικότητα ακούμε την 22χρονη τότε Janet Armstrong, που έκανε το ντεμπούτο της, ως absolute beginner, πρωτάρα δηλαδή και η ίδια.
Αν και η ταινία στην οποία εμφανίζεται και ο ίδιος ο καλλιτέχνης δεν έκανε ιδιαίτερη επιτυχία, το τραγούδι του Bowie έφτασε στη #2η θέση των Βρετανικών charts, αλλά και στο Top 10 άλλων δέκα χωρών, ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες έφτασε στον αριθμό #53.
20. Where Are We Now? (The Next Day, 2013)
Ο 24ος δίσκος του David Bowie έρχεται ως έκπληξη το 2013, μετά από απουσία χρόνων του καλλιτέχνη από τη μουσική, αφού αποσύρθηκε από τις live εμφανίσεις το 2006. Επανεμφανίζεται το ξημέρωμα των 66ων γενεθλίων του με το νοσταλγικό Where Are We Now?, στο οποίο αναπολεί τα χρόνια του στο Βερολίνο με ιδιαίτερη ευαισθησία. Χωρίς κανένα promotion, το κομμάτι φτάνει στις πρώτες θέσεις των βρετανικών charts, κάνοντας τον Bowie έναν από τους λίγους καλλιτέχνες που είχαν θέση στο Top 10 για πέντε διαφορετικές δεκαετίες.
