01/02/2019
Οι καλύτερες ατάκες που ακούσαμε την εβδομάδα που πέρασε, στο Πρωινό Πιπέρι με τον Γιάννη Νένε και τη Βαρβάρα Σαββίδη | Δευτέρα έως Παρασκευή 8-10 π.μ.
1. Από έναν τοίχο
“Του οκτάωρου οι πεσόντες, νανουρίζονται με τσόντες”
Σύνθημα σε τοίχο, Σπύρου Μερκούρη, λίγο μετά το Άλσος Παγκρατίου.
2.دولة الإمارات العربية المتحدة,
“Άνδρες κέρδισαν όλα τα βραβεία για την ισότητα των φύλων στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα”. Ο τίτλος της ημέρας (28/1, στα ειδησεογραφικά sites).
3. Τσιτσιπάς χωρίς ρουχα
«Μου αρέσω περισσότερο γυμνός. Δεν το εννοώ αυτό με ματαιόδοξο τρόπο … Όταν βάζεις ρούχα, βάζεις αμέσως έναν χαρακτήρα. Τα ρούχα είναι επίθετα, είναι δείκτες. Όταν δεν έχεις ρούχα, είσαι μόνο εσύ, ακατέργαστος, και δεν μπορείς να κρυφτείς»
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς πόσταρε στο instagram (31/1) ημίγυμνη φωτογραφία του, με αυτή την περιγραφή.
4. Γιώργος Λάνθιμος
«Ευχαριστώ όλους που ήρθατε και όλους εκείνους που οργάνωσαν αυτή την προβολή. Πρέπει να πω ότι είναι μία περίεργη μέρα για μένα σήμερα, γιατί όπως οι περισσότεροι από εσάς ξέρετε, ήταν η κηδεία του πατέρα μου. Αλλά αν ξέρω κάτι γι’ αυτόν, είναι ότι έζησε τη ζωή του διασκεδάζοντας και περνώντας όσο καλύτερα μπορούσε μέχρι το τέλος και αυτό θα ήθελα να κάνετε και εσείς σήμερα. Nα περάσετε ωραία, να διασκεδάσετε, να γελάσετε, να κλάψετε και να έχετε μία πολύ ωραία βραδιά».
Ο Γιώργος Λάνθιμος προς το κοινό της πρεμιέρας της Ευνοούμενης στον κιν/φο Οντεόν, τη Δευτέρα 28/1 το βράδυ
5. Μάνος Χατζιδάκις για το ρεμπετικο
“Και το ρεμπέτικο, αφού παίζει με πολύ και πηγαίο χιούμορ, σε ορισμένα διαλείμματα, γύρω από δραματικές περιπτώσεις μπαίνει με μεγαλύτερο άγχος μες στα βασικά και μεγάλα του θέματα: του έρωτα και της φυγής. Ένας ανικανοποίητος έρωτας που ξεκινάει από την πιο κυνική στάση και φτάνει με μια πρωτόγονη ένταση μέχρι τα πλατιά χριστιανικά όρια της αγάπης και μια φυγή που επιβάλλεται νοσηρά – θά ΄λεγα- από αδυναμία, μια που οι συνθήκες παραμένουν το ίδιο σκληρές σα μέταλλο στον άνθρωπο που κινάει για ν΄ αγαπήσει μ’ όλη του τη δύναμη κι όσο μπορεί περισσότερο.”
Απόσπασμα από την περίφημη διάλεξη του Μάνου Χατζιδάκι για το Ρεμπέτικο (που θεωρούνταν χαμένη) στο «Θέατρο Τέχνης» του Κάρολου Κουν, 31 Ιανουαρίου του 1949.
