Απο την Μαρία Μεταξά
11/03/2022
Λίγο πριν την παρουσίαση του «TheVoyage» την Παρασκευή 11 Μαρτίου στο sixd.o.g.s., ο αγαπημένος μουσικός μιλά στο pepper966.gr για το ταξίδι στο διάστημα, την έκθεση και την καλλιτεχνική δημιουργία, αλλά και το μέλλον της ελληνικής μουσικής.
Γνωστός ως Theodore, ο Θοδωρής Πολυχρονόπουλος έχει στο ενεργητικό του τέσσερις δίσκους, συνθέσεις για κινηματογραφικά και θεατρικά έργα και για μουσικοχορευτικές παραστάσεις, μετράει πάνω από 150 συμμετοχές στα μεγαλύτερα φεστιβάλ των ΗΠΑ και της Ευρώπης, έχει ακουστεί στο BBC και το NPR ―ενώ το γερμανικό περιοδικό Eclipsed τον έχει χαρακτηρίσει ως «Mozart της ψηφιακής εποχής».
Αυτή την Παρασκευή, ο Theodore παρουσιάζει τον τελευταίο του δίσκο σε μια μοναδική συναυλία. Τo «The Voyage» είναι ένα ταξίδι στο διάστημα που εκτυλίσσεται μέσα σε έξι μουσικά κεφάλαια: αναλογικά synths και ηλεκτρονικά drumbeats δημιουργούν κινηματογραφικά ηχοτοπία, πάνω στα οποία η ατμοσφαιρική φωνή του Theodore αφηγείται την εξέλιξη του ανθρώπου πάνω στη Γη αλλά και έξω από αυτή.
Λίγο πριν την κυκλοφορία του δίσκου, εμείς κάναμε με τον Theodore μία χορταστική συζήτηση για να μπούμε στο ανάλογο, αστρικό κλίμα.
Η ατμόσφαιρα των δημιουργιών σου παραπέμπει σε κάτι απόκοσμο, αστρικό, όπως φαίνεται και στο μουσικό βίντεο του τελευταίου σου single, Man and His Tools· ποια ερεθίσματα έχουν διαμορφώσει την αισθητική σου;
Μου αρέσει πάντα να γράφω για φιλοσοφικά ή υπαρξιακά ζητήματα που με απασχολούν. Στο συγκεκριμένο δίσκο βρήκα την ευκαιρία να ικανοποιήσω την φαντασία μου και να εξερευνήσω νοητικά και καλλιτεχνικά το διάστημα! Σαφώς επηρεασμένος από τη sci–fi κουλτούρα του κινηματογράφου και της λογοτεχνίας και με αρκετές μουσικές αναφορές στα soundtrack και στον ήχο του διαστήματος έφτιαξα το «The Voyage».
Πώς είναι να συνοδεύεις ένα κομμάτι σου με μια ιστορία, όπως στο εν λόγω βίντεο; Θεωρείς ότι βοηθά τον ακροατή να βιώσει το τραγούδι εις βάθος ή μήπως κατευθύνει τη φαντασία του;
Αυτός ο δίσκος είναι ο πρώτος δικός μου που συνοδεύεται από βίντεο. Η αρχή έγινε με το Man and His Tools σε σκηνοθεσία Θοδωρή Σελέκου και στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Μιχάλης Σαράντης στον ρόλο του ταξιδιώτη. Ο ήρωας μας συνειδητοποιεί ότι υπάρχει κάτι πιο βαθύ στη ζωή του πέρα από την μίζερη καθημερινότητα που βιώνει, αποφασίζει να ακολουθήσει τα σημάδια που τον οδηγούν να εγκαταλείψει τη γη και να εξερευνήσει το διάστημα για νέο τόπο.
Tο Frame of Reference που ακολούθησε το δημιούργησε η Danai Nielsen κάνοντας ένα ταξίδι… στο άπειρο και ακόμα παραπέρα! Ξεκινάει αποχαιρετώντας τον πλανήτη μας και ό,τι αγαπούσε ο πρωταγωνιστής σε αυτόν.
Και η ιστορία συνεχίζεται στο Voyage σε σκηνοθεσία του Ιωάννη Νικηφόρου, στο οποίο ο ταξιδιώτης (ο ηθοποιός Μιχάλης Σαράντης) βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση του ταξιδιού του συνειδητοποιώντας ότι τελικά το ταξίδι είναι πνευματικό και εγκαταλείποντας ακόμα και το ίδιο του το σώμα προκειμένου να συνεχίσει. Χάνεται στο μυαλό του για να τον ξεκλειδώσει η παιδική του αθωότητα και να συνεχίσει ικανός πλέον να βρει την εξέλιξη του. Η ιστορία μέσω και των βίντεο και της μουσικής θα ολοκληρωθεί στις 11/3 με ένα animation που δημιούργησε ο Μπάμπης Αλεξιάδης.
Καθώς ο τρόπος με τον οποίο γράφω μοιάζει πιο πολύ με σενάριο ταινίας παρά με σύνθεση μεμονωμένων τραγουδιών, είμαι πολύ χαρούμενος που μπορώ να πω την ιστορία μου και μέσα από τα βίντεο. Πάντα προσπαθώ με τη μουσική μου να εκφράσω δικές μου σκέψεις και συναισθήματα, αλλά θέλω ο ακροατής να μην περιοριστεί σε αυτά και να δημιουργήσει δικά του. Να νιώσει δηλαδή ό,τι θέλει αυτός. Τα συγκεκριμένα βίντεο λένε την ιστορία μου αλλά με έναν καλλιτεχνικό τρόπο που δεν επιβάλλει τα συναισθήματα στον θεατή.
Μίλησέ μας για το «The Voyage». Τι είδους ταξίδι μας περιμένει; Ποια ήταν η διαδικασία δημιουργίας εν μέσω πανδημίας;
To «The Voyage» είναι η ιστορία του ανθρώπου που αποφασίζει να εγκαταλείψει την δυστοπική πραγματικότητα που ζει εδώ στη Γη, και να εξερευνήσει το διάστημα ώστε να βρει νέο τόπο για να ζήσει. Δούλεψε πολύ η φαντασία μου κατά τη διάρκεια της δημιουργίας αυτού του δίσκου και μπορώ να πω πως με βοήθησε πολύ να περάσω τις καραντίνες κατά τις οποίες έφτιαχνα τον δίσκο. Περάσαμε ατελείωτες ώρες στο στούντιο μαζί με τον Κώστα Ζάμπο, παραγωγό του δίσκου, και το Σταύρο Γεωργιόπουλο που έκανε την ηχοληψία.
Ποιο κομμάτι του άλμπουμ ανυπομονείς να μοιραστείς ζωντανά με το κοινό;
Ανυπομονώ να παίξω live το σύνολο του δίσκου, καθώς έχει εξελιχθεί αρκετά ο ήχος της ζωντανής εκτέλεσης. Τα ηλεκτρονικά στοιχεία με έχουν βγάλει λίγο από τα νερά μου και αυτό το απολαμβάνω.
Η μουσική σου δίνει την αίσθηση ότι αποτελεί δίοδο για να κοιτάξει κανείς μέσα στον κόσμο σου· πώς είναι να εκθέτεις κάτι τόσο προσωπικό;
Είναι δύσκολο, καθώς συνειδητοποιώ πως είμαι αρκετά κλειστός ως άνθρωπος. Παρ’ όλα αυτά, μέσα από τη μουσική μου δίνεται η δυνατότητα και να κατανοήσω διάφορα προσωπικά μου ζητήματα, να «παίξω» μαζί τους, και τελικά να τα μοιραστώ με τον κόσμο.
Έχεις κάνει τόσο σόλο εμφανίσεις όσο και ομαδικές ―το 2015 μάλιστα ήσουν επικεφαλής μιας ορχήστρας, με το score του The Cameraman του Buster Keaton, για τις Νύχτες Πρεμιέρας. Ποια είναι η αγαπημένη σου συναυλιακή εμπειρία από την πορεία σου ως τώρα;
Νομίζω πως αυτή η εμφάνιση στους Στύλους του Ολυμπίου Διός είναι μάλλον η αγαπημένη μου. Κυρίως λόγω της τοποθεσίας, αλλά και για το γεγονός ότι παίζαμε ζωντανά μπροστά από μια οθόνη το score που είχε δημιουργηθεί σε λίγες μόνο μέρες. Θα μου άρεσε πολύ να ξαναζήσω κάτι τέτοιο.
Σε γενικές γραμμές, θα έλεγες πως η έμπνευσή σου είναι συνήθως ενδογενής ή εξωγενής; Παρατηρείς περισσότερο τον κόσμο ή τα δικά σου συναισθήματα;
Θα έλεγα πως συμβαίνουν και τα δυο ταυτόχρονα: εξωτερικά ερεθίσματα δημιουργούν συγκεκριμένα συναισθήματα και από αυτά προκύπτει η ανάγκη μου να γράψω.
Έχεις γράψει μουσική για θεατρικά αλλά και κινηματογραφικά έργα. Όταν συνθέτεις για να ντύσεις τη δημιουργία κάποιου άλλου, σε ενδιαφέρει να αποδώσεις την δική σου ερμηνεία; Τι συμβαίνει όταν αυτή έρχεται σε αντίθεση με το όραμα του δημιουργού;
Έχω αρκετό καιρό να συνθέσω μουσική για κάποιο έργο αλλά δεν μου έχει τύχει ποτέ να έρθω σε αντίθεση με τον δημιουργό του. Κυρίως γιατί σε αυτή τη συνεργασία αισθάνομαι πως οφείλω να εξυπηρετήσω το όραμά του. Βεβαίως είναι αναπόφευκτο να έχει το τελικό αποτέλεσμα την προσωπική μου αντίληψη.
Ποιες είναι οι βλέψεις σου για την εναλλακτική μουσική σκηνή της χώρας; Ποιους καλλιτέχνες παρακολουθείς ως ακροατής;
Παρακολουθώ όσο πιο στενά μπορώ την σκηνή. Δημιουργούμε σπουδαία μουσική στη χώρα μας και ονειρεύομαι να την δω να εξάγεται μαζικά. Θέλω να ελπίζω πως τα επόμενα χρόνια, ακόμα και σε αυτόν τον κόσμο που αλλάζει καθημερινά πλέον, η ελληνική μουσική θα βρει το δρόμο της. Από καλλιτέχνες της εγχώριας μουσικής σκηνής σίγουρα παρακολουθώ τη Danai Nielsen, τους Sworr, τους Whereswilder και τους Dury Dava.
Μπήκαμε αισίως (;) στο 2022· τι σχέδια έχεις για τη νέα χρονιά;
Αυτές τις ημέρες κυκλοφορεί ο δίσκος για τον οποίον εργάστηκα τα τελευταία χρόνια. Περιμένω πώς και πώς να καταφέρω να ταξιδέψω με αυτόν και να το μοιραστώ με τον κόσμο ζωντανά. Ανυπομονώ για την πρώτη συναυλία στο six d.o.g.s. στις 11 Μαρτίου ―την ημέρα της κυκλοφορίας― όπου θα τον ζήσω για πρώτη φόρα πάνω στη σκηνή!
Εισιτήρια εδώ
Δες και αυτό:
DANAI NIELSEN: «ΘΕΛΕΙ ΘΑΡΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΠΕΙΣ ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΟΥ»
