Λίγο μετά την κυκλοφορία του τρίτου δίσκου του, ο Curtis Harding μιλά στον Γιάννη Καστανάκη και στο pepper966.gr για το «If Words Were Flowers», την πανδημία, το κίνημα Black Lives Matter, και το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας.
28/11/2021
O Curtis Harding γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1979 και μεγάλωσε στο Michigan και στην Atlanta, ακολουθώντας τη μητέρα του που του ενέπνευσε την αγάπη για τη μουσική, ως τραγουδίστρια της gospel. Στα ‘00s, ο Harding συνόδευε τον CeeLo Green στις περιοδείες του, ενώ το 2009 δημιούργησε και τους Night Sun μαζί με μερικά μέλη των Black Lips.
To 2014, ο Harding κυκλοφόρησε το πρώτο του σόλο άλμπουμ με τίτλο «Soul Power», οι θεματικές του οποίου βασίζονταν στην οικογένεια και τα εφηβικά του χρόνια, και το άλμπουμ έλαβε πολλές θετικές κριτικές. Ακολούθησαν το πολύ όμορφο «Face Your Fear» το 2017, και το «If Words Were Flowers» πριν μερικές εβδομάδες, με το τελευταίο να πατάει πάνω σε μία πολύ δυνατή, μελωδική soul βάση και να μιλά για την αγάπη και την συμπόνια σε δύσκολους καιρούς.
Επιμέλεια: Μαρία Μεταξά
Γ.Κ.: Έχεις ξεκινήσει την περιοδεία σου. Πού σε πετυχαίνουμε;
C. H.: Βρίσκομαι στην Atlanta της Georgia. Κάνει λίγο κρύο αλλά έχει λιακάδα, οπότε είναι όμορφα.
Γ. Κ. : Θα ήθελα να μας μιλήσεις για τον τελευταίο δίσκο σου, «If Words Were Flowers». Πώς προέκυψε ο τίτλος;
C. H. : Έχει να κάνει με το να διαλέγεις προσεκτικά τα λόγια σου, όπως όταν μαζεύεις λουλούδια. Η μαμά μου έλεγε σαν ρητό «δώσε της τα λουλούδια σου, τώρα που μπορεί να τα μυρίσει, όσο είναι ακόμη εδώ». Με την κατάσταση στον κόσμο και όλα αυτά που περνάμε όλοι μας, μου ταίριαζε ο συγκεκριμένος τίτλος.
Γ. K. : Θα ήθελες λοιπόν μέσα απ’ αυτό το δίσκο να φέρεις λίγη ευαισθησία στον κόσμο;
C. H.: Ναι, ακριβώς. Το βρήκες!
Γ. Κ. : Θες να μας πεις μερικά πράγματα για τη δημιουργία του δίσκου; Ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας και της καραντίνας, κάτι που φαίνεται από τραγούδια όπως το Where Is The Love. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία για σένα;
C. H. : Βασικά, όλα ήταν ήσυχα! Είχα πολύ χρόνο για να τελειοποιήσω τα τραγούδια και να τα κάνω όσο καλύτερα μπορούσαν να γίνουν. Είχα τελειώσει ήδη μία εκδοχή του δίσκου, αλλά δε μου άρεσε· έτσι, με το που άρχισαν να κλείνουν όλα, αποφάσισα να τον ξανακάνω από την αρχή. Νομίζω πως μέσα από το δίσκο αντανακλάται η κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο πλανήτης εκείνο το διάστημα, μέσα από τον ήχο αλλά και από τους στίχους.
Γ. Κ.: Συμβαίνει το ίδιο και με το Hopeful;
C. H. : Σίγουρα συμβαίνει. Το παράξενο είναι πως για το Hopeful είχα γράψει τους στίχους αρκετό καιρό πριν, αλλά ταίριαζαν πολύ με το περιεχόμενο των άλλων τραγουδιών. Κάποια από τα πράγματα που συνέβαιναν όταν έγραψα το τραγούδι παρέμεναν επίκαιρα.
Γ. Κ.: Κάποιοι καλλιτέχνες απόλαυσαν το διάλειμμα που τους προσέφερε η κατάσταση. Εσύ πώς βίωσες την πανδημία και τις καραντίνες; Ήταν δύσκολο;
C. H. : Ήταν γλυκόπικρο. Όλοι ήμαστε σε παρόμοια κατάσταση ―κανείς μας δεν ήξερε τι ακριβώς συνέβαινε και πόσο θα κρατούσε. Επίσης, δεν έχουμε αφήσει ακόμα πίσω μας την πανδημία! Κάποια μέρη στον κόσμο παραμένουν κλειστά. Εγώ, πάντως, προσπάθησα να παραμείνω όσο πιο θετικός γινόταν. Έφτιαξα το δίσκο μου, προσπάθησα να βελτιωθώ και σε προσωπικό επίπεδο: πέρασα πολύ χρόνο διαβάζοντας, κάνοντας συζητήσεις… Αλλά νομίζω ότι όλοι το βιώσαμε παρόμοια.
Γ. Κ.: Πράγματι, ήταν ένα παγκόσμιο αίσθημα ανασφάλειας και άγνοιας. Αλλά κατά κάποιον τρόπο αυτό μας ένωσε, μας έκανε ένα. Άλλο ένα πράγμα που μας επηρέασε όλους [μέσα στο εν λόγω διάστημα] ήταν το κίνημα Black Lives Matter. Πώς επηρέασε εσένα;
C. H. : Το συγκεκριμένο κίνημα υπήρχε πάντα, απλώς κάτω από διαφορετικά ονόματα: Civil Rights Movement, για παράδειγμα. Νομίζω πως με τις τελευταίες τεχνολογίες και με τον κόσμο να είναι λίγο πιο ανοιχτός, επιτέλους οι άνθρωποι μπόρεσαν να δουν τι συμβαίνει ―αλλά είναι κάτι που συνέβαινε πάντα.
Γ. Κ.: Και πλέον αυτή η ορατότητα είναι πραγματική, δεν είναι κάτι που συμβαίνει σε κάποια ταινία, σε κάποιο βιβλίο.
C. H. : Πράγματι, ήταν πολύ σημαντική για μένα. Και αυτό φαίνεται και στο δίσκο· όπως και στους άλλους δίσκους μου, «Soul Power» και «Face Your Fear», τα ίσα δικαιώματα για όλους είναι πάντα εκεί. Δεν είναι κάτι καινούριο, είναι απλώς κάτι που επιτέλους έγινε φανερό σε όλους!
Γ. Κ.: Εσύ έχεις υποστεί διακρίσεις λόγω του χρώματός σου;
C. H.: Φυσικά, συμβαίνει συνέχεια! Γι’ αυτό χρειάζεται και το Black Lives Matter! Ακόμα και πράγματα που δε συμβαίνουν πράγματι σε μένα, αλλά σε άλλους ανθρώπους σε άλλες χώρες, σε άλλο σημείο της πόλης, με επηρεάζουν. Αυτό πρέπει να κατανοήσει ο κόσμος: ό,τι συμβαίνει στους αδερφούς και τις αδερφές μας, συμβαίνει και σε μας τους ίδιους.
Πρέπει να φερόμαστε όπως θέλουμε να μας φέρονται, και πρέπει να αναγνωρίζουμε πως κάποιοι άνθρωποι υποφέρουν, και να υπερασπιζόμαστε τους αδύναμους. Είναι κοινή λογική: μοιραζόμαστε τον ίδιο πλανήτη, οπότε πρέπει να ανεχόμαστε ο ένας τον άλλον. Δε χρειάζεται να μας αρέσουν όλα, αλλά στο τέλος της ημέρας, πρέπει να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο.
Γ. Κ.: Μιας και ανέφερες τους παλιότερους δίσκους σου, θα ήθελα να μου πεις για το τραγούδι Face Your Fear. Ποιοι είναι οι δικοί σου φόβοι, και πώς τους αντιμετωπίζεις;
C. H.: Νομίζω πως ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσει κανείς τους φόβους του είναι… να τους αντιμετωπίσει, κυριολεκτικά! Χρειάζεται να μιλήσεις για τους φόβους σου και να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι είναι αυτό που σου προκαλεί όλα αυτά τα συναισθήματα. Εγώ αντιμετωπίζω τους φόβους μου μετωπικά. Αρχικά, αποδέχομαι πώς αισθάνομαι· πρέπει να αγκαλιάσεις τα συναισθήματά σου για να μπορέσεις να τα αντιμετωπίσεις. Πρώτον και κύριο, πρέπει να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου.
Έπειτα, μοιράζεσαι τους φόβους σου, για να αισθανθείς λιγότερο μόνος ―όλοι έχουμε τους φόβους μας, αυτή είναι η ανθρώπινη κατάσταση από την οποία υποφέρουμε όλοι. Οι φόβοι είναι ένστικτα, έχουν να κάνουν με την επιβίωση: αν δεν είχαμε το φόβο, δε θα είχαμε ούτε κουράγιο.
Γ. Κ. : Κάνεις διαλογισμό; Το λέω αυτό γιατί αισθάνομαι τρομερό βάθος στις λέξεις και στη μουσική σου. Υπάρχει κάτι στην καθημερινή σου ζωή που σε βοηθά να βρεις μια εσωτερική ηρεμία;
C. H. : Το ένα είναι η ίδια η μουσική, το άλλο είναι πράγματι διαλογισμός. Πιστεύω πως όλα είναι διαφορετικοί τύποι διαλογισμού. Συνήθως, τα πρωινά, θέλω να μένω λίγο μόνος με τις σκέψεις μου, να σκέφτομαι τους στόχους και τις ανάγκες μου. Είναι πολύ σημαντικό να παίρνεις λίγο χρόνο για τον εαυτό σου μέσα στη μέρα ―είτε για να κάνεις κάτι που σε ηρεμεί είτε απλώς για να κάνεις μια ήσυχη ενδοσκόπηση.
Γ. Κ. : Νομίζω πως σε αυτή την πολυάσχολη και πολύβουη καθημερινότητα χρειαζόμαστε την ησυχία για να καταλάβουμε κάποια πράγματα: να τα κλείσουμε όλα και να μείνουμε λίγο ήσυχοι, να αναζητήσουμε την εσωτερική ηρεμία.
C. H. : Μεγάλη αλήθεια…
Γ. Κ. : Έχω διαβάσει πως παλιά μάζευες κασέτες. Τι μουσική άκουγες μικρός, ποιες ήταν οι επιρροές σου;
C. H. : Άκουγα πολλή hip-hop, κλασική ροκ, R&B, πολύ gospel, blues… Άκουγα βρετανική και γαλλική ποπ ―πολλά διαφορετικά πράγματα. Μεγαλώνοντας άκουγα dream pop και ηλεκτρονική μουσική, country, psychedelia… Τα πάντα!
Γ. Κ. : Από τους νεότερους καλλιτέχνες, ξεχωρίζεις κανέναν;
C. H. : Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που θαυμάζω· είναι πολλοί οι μουσικοί φίλοι και συνομήλικοι οι οποίοι με εμπνέουν ―πολλές μπάντες στο L.A. και στην Ανατολική Ακτή τις οποίες ακούω πολύ, αλλά με τις οποίες κάνω και παρέα!
Γ. Κ. : Η soul μουσική υπήρχε πάντα στο προσκήνιο, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει επανέλθει δυναμικά και εμπορικά. Πολλές μπάντες μπλέκουν την κλασική soul με ηλεκτρονικά στοιχεία. Είναι σαν να ξαναζούμε τα ‘70s, με πιο φρέσκο ήχο! Ποια είναι η άποψή σου γι’ αυτό το φαινόμενο;
C. H. : Νομίζω πως αυτό αποδεικνύει τη διαχρονικότητα της soul! Μπορεί να υπάρχουν πολλές νέες μόδες, τεχνοτροπίες, προσθήκες, διασκευές ―αλλά το θεμέλιο είναι σπουδαίο και παραμένει [σταθερό]. Προσπαθώ να είμαι προοδευτικός· θέλω να είμαι αυθεντικός στην ενέργειά μου και να τιμώ την προέλευση της μουσικής, αλλά θέλω και να πηγαίνω πιο μακριά, και να κάνω κάτι διαφορετικό. Η μουσική είναι διαχρονική, και θα είναι εδώ για πάντα!
Γ. Κ. : Άλλωστε, η soul είναι πάντα στη μόδα γιατί είναι η μουσική… της ψυχής.
C. H. : Ακριβώς! Μιλά για την ανθρώπινη κατάσταση, για πράγματα που βιώνουμε όλοι. Είναι μια παγκόσμια γλώσσα.
Γ. Κ.: Σε είχαμε απολαύσει ζωντανά πριν δύο χρόνια και στη χώρα μας. Υπάρχει κάποιο πλάνο επιστροφής στην Ελλάδα για το κοντινό μέλλον;
C. H. : Βέβαια, καιρού επιτρέποντος! Έχουμε περιοδεία στις ΗΠΑ τον Ιανουάριο, και θα έρθουμε Ευρώπη το Φεβρουάριο και το Μάρτιο. Είμαι σίγουρος ότι θα έρθουμε και στην Ελλάδα, μου άρεσε πάρα πολύ και ανυπομονώ να την ξαναδώ!
Γ. Κ.: Κι εμείς ανυπομονούμε να σε ξαναδούμε και να σε ακούσουμε ζωντανά!
Cover photo: Curtis Harding/facebook
