Γιατί έχουν γεμίσει τα social media με το χάσταγκ #freebritney; Το ντοκιμαντέρ των New York Times για την επιτροπεία της άλλοτε λαμπερής σταρ, έχει την απάντηση.
Απο τον Γιώργο Νάστο
05/04/2021
Παρακολουθώντας το ντοκιμαντέρ «Framing Britney» είναι δύσκολο να μην κριντζάρεις βλέποντας καθαρά πόσο άσχημα φέρεται η κοινωνία μας στα είδωλά της όταν της δίνεται η δυνατότητα να τα αποκαθηλώσει – ειδικά αν πρόκειται για νεαρές γυναίκες στις οποίες έχει προηγουμένως θέσει εξωπραγματικές απαιτήσεις. Τους ζητά να είναι σέξι αλλά χωρίς έντονη ερωτική δραστηριότητα, να έχουν αψεγάδιαστο σώμα χωρίς όμως να κάνουν πλαστικές ή να φαίνεται ότι κοπιάζουν, να είναι πάντα χαμογελαστές και πρόθυμες. Αυτή την παράνοια αντιμετώπισε και η Britney Spears όταν αναδείχθηκε στην εφηβεία της σε απόλυτο pop icon κι αφού πέρασε μερικά χρόνια ως America’s sweetheart, άρχισε να βιώνει την παρακμή επιλέγοντας ακατάλληλους συντρόφους και βρίσκοντας παρηγοριά στα ναρκωτικά και το αλκοόλ.
Η επικριτική στάση των media δεν τη βοήθησε καθόλου. Στο ναδίρ έφτασε το 2007. Κανείς δεν θα ξεχάσει εύκολα τα επεισόδια με το ξύρισμα του κεφαλιού της ή την επίθεση με ομπρέλα στο αυτοκίνητο ενός παπαράτσι. Ήταν προφανές ότι η ψυχική υγεία της ήταν εύθραυστη. Μια χρονιά πριν, είχε αρχίσει ξαφνικά να μιλάει με βρετανική προφορά, οδηγούσε το αμάξι της με επικίνδυνα υψηλή ταχύτητα, συναντούσε φίλους της και τους έλεγε ασυναρτησίες. Δύο φορές μέσα σε έναν μήνα είχε γίνει έκτακτη εισαγωγή της σε ψυχιατρική κλινική.
Εδώ και μια δεκαετία περίπου κυκλοφορεί άλμπουμ που απλώς συντηρούν τον μύθο της και κάνει επιτυχημένες περιοδείες ή κύκλους εμφανίσεων στο Λας Βέγκας. Αποφεύγει τις συνεντεύξεις και ανεβάζει στο προφίλ της στο Ιnstagram χαριτωμένα σύντομα βίντεο στα οποία συνήθως χορεύει ανέμελη. Η παραγωγή των New York Times εστιάζει στη σκοτεινή κηλίδα που αμαυρώνει τη φαινομενική ηρεμία. Από το 2008 η Britney ζει, με δικαστική απόφαση, υπό επιτροπεία εξαιτίας μιας ψυχικής ασθένειας που δεν έχει κατονομαστεί και της χρήσης ουσιών στην οποία είχε καταφύγει την περίοδο που αντιμετώπιζε τεράστια προβλήματα.
Αυτή η κατάσταση κηδεμονίας τής στερεί τη δυνατότητα να λάβει η ίδια οποιαδήποτε σοβαρή απόφαση σχετικά με την επαγγελματική και την προσωπική ζωή της αν δεν έχουν δώσει πρώτα τη συγκατάθεσή τους οι δύο επίτροποι: ο πατέρας της, Jamie Spears, και ένας δικηγόρος. Αν και το 2019, λόγω προβλημάτων υγείας, ο Spears αποσύρθηκε από τον έλεγχο των οικονομικών της κόρης του, το περασμένο καλοκαίρι ξεκίνησε μια νομική διαμάχη με στόχο να απομακρυνθεί εντελώς από τη θέση του. Τον περασμένο Νοέμβριο δικαστήριο έθεσε συνδιαχειριστή στην περιουσία της το Bessemer Trust.
Κανέναν δεν συμφέρει η λήξη της κηδεμονίας όσο το χρήμα συνεχίζει να ρέει και, παρά τη σταθερή κατάσταση της σωματικής και ψυχικής υγείας της, δεν διαφαίνεται κάποια σημαντική αλλαγή στο άμεσο μέλλον. Το περιοδικό Forbes εκτιμά ότι η ακίνητη περιουσία που αποτελεί αντικείμενο της διαμάχης αξίζει περίπου 60 εκατομμύρια δολάρια. Δικαστικά έγγραφα έδειξαν ότι η Σπίαρς έχει επενδύσει 56,5 εκατομμύρια δολάρια σε διάφορα ακίνητα και επιχειρήσεις, ενώ τα υπόλοιπα είναι σε μετρητά. Μόνο μια φορά έχει μιλήσει η ίδια δημοσίως για αυτή την εποπτεία. Σε μια συνέντευξή της το 2008 στο MTV είχε δηλώσει: «Αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι περιορισμοί, θα ένιωθα τόσο απελευθερωμένη. Δεν υπάρχει ενθουσιασμός, δεν υπάρχει πάθος. Ακόμη κι όταν είσαι στη φυλακή ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα βγεις. Αυτό που ζω μοιάζει να μην έχει τέλος». Έκτοτε δεν έχει αναφερθεί ξανά στο θέμα.
Το «Framing Britney» ασχολείται και με το κίνημα #freebritney που είχε ξεκινήσει πριν από χρόνια φανατικός θαυμαστής της απαιτώντας να ανακτήσει η αγαπημένη του τραγουδίστρια την ελευθερία της. Η ίδια σχολίασε πάντως τον αντίκτυπο του ντοκιμαντέρ πριν λίγες μέρες αναρτώντας στο Instagram μια σημείωση που συνόδευε ένα βίντεο στο οποίο χορεύει υπό τον ήχο του «Crazy» των Aerosmith.
Μεταξύ άλλων γράφει πως «απαιτείται πολύ κουράγιο για να εμπιστευτείς το σύμπαν με την αληθινή ευαλωτότητά σου γιατί τα Μέσα με έχουν κατακρίνει, με έχουν προσβάλει και με έχουν ντροπιάσει πολλές φορές και το κάνουν και σήμερα. Δεν έχω δει το ντοκιμαντέρ αλλά από τα λίγα που κατάλαβα ένιωσα πολύ άσχημα. Έκλαιγα επί δύο εβδομάδες και κλαίω ακόμη ενίοτε. Κάνω ό,τι μπορώ με τη δική μου πνευματικότητα για να συντηρώ τη χαρά, την αγάπη και την ευτυχία μου. Κάθε μέρα ο χορός μού δίνει χαρά. Δεν είμαι εδώ για να γίνω τέλεια, η τελειότητα είναι βαρετή. Είμαι εδώ για να προωθώ την καλοσύνη».
