Η Chloe Zao γίνεται η πρώτη γυναίκα σκηνοθέτης που βραβεύεται μετά από τριάντα επτά χρόνια, η πίτα μοιράζεται ανάμεσα στις streaming πλατφόρμες και τα σκάνδαλα για τον αποκλεισμό των μαύρων δημοσιογράφων δεν σταματούν.
Απο την Άννα Φαρδή
01/03/2021
Με σύνδεση από τις δύο ακτές της Αμερικής εξέπεμψαν οι Tina Fey και Amy Poehler, σε άλλη μία τελετή απονομής με κοινωνική αποστασιοποίηση, τεχνικές δυσκολίες και ανάγκη για εφευρετικές λύσεις προκειμένου να διατηρηθεί το ενδιαφέρον του κοινού, πέρα από τις απονομές.
Οι 78ες Χρυσές Σφαίρες απονεμήθηκαν το βράδυ της Κυριακής 28/2 (ξημερώματα Δευτέρας σε ώρα Ελλάδος), μέσα σε έναν αναβρασμό: μερικές μέρες νωρίτερα κυκλοφόρησε πως η Ένωση Ξένων Ανταποκριτών του Χόλυγουντ δεν έχει ούτε έναν μαύρο συμμετέχοντα, ανασύροντας για άλλη μια φορά ηθικά διλήμματα γύρω από τις αποφάσεις της. Οι δύο παρουσιάστριες δεν το άφησαν ασχολίαστο, προκαλώντας την διοργάνωση για την έλλειψη συμπεριληψιμότητας, καθώς σύμφωνα με τη Fey είναι ένα γκρουπ από «90 διεθνείς, μη-μαύρους δημοσιογράφους» και «Ευρωπαίους περίεργους».
Περνώντας στην τελετή, κάποιες τεχνικές δυσκολίες στον ήχο σημάδεψαν τις απονομές, χωρίς όμως να δημιουργήσουν τεράστιο πρόβλημα. Φυσικά, το streaming ήταν ο απόλυτος νικητής της βραδιάς, δεδομένης και της φυσικής απουσίας των αιθουσών την περασμένη χρονιά, με το Netflix (10 βραβεία) να κυριαρχεί σε υποψηφιότητες και τα Hulu, Amazon (από 3 βραβεία) και Disney+ (2 βραβεία) να ακολουθούν, δείχνοντας πως βαδίζουμε προς ένα σχετικό μοίρασμα της streaming πίτας.
Παρά τον μεγάλο αριθμό υποψηφιοτήτων που είχαν συγκεντρώσει τα «Mank» (David Fintcher) και «Η Δίκη των 7 του Σικάγου» (Aaron Sorkin), το πρώτο δεν κατάφερε να σημειώσει καμία νίκη, ενώ το δεύτερο έφυγε μόνο με το βραβείο καλύτερου σεναρίου.
Μεγάλοι νικητές της βραδιάς αναδείχτηκαν τα «Nomadland» και «Borat Subsequent Moviefilm». Η ταινία της Chloe Zao που αποχώρησε νικήτρια και από τα Φεστιβάλ Βενετίας και Τορόντο, έφυγε με τη Σφαίρα καλύτερης δραματικής ταινίας και καλύτερης σκηνοθεσίας, κάνοντας την Zao μία από τις ελάχιστες σκηνοθέτιδες που το έχουν κερδίσει. Μάλιστα, ήταν η πρώτη χρονιά που έπρεπε να ανταγωνιστεί άλλες δύο γυναίκες για το ίδιο βραβείο (Regina King, «One Night in Miami», Emerald Fennell, «Promising Young Woman»), δείχνοντας πως ίσως η Ένωση Ξένων Ανταποκριτών να αρχίζει να συνειδητοποιεί σιγά σιγά τη σημασία της συμπεριληπτικότητας. Να σημειώσουμε πως η τελευταία φορά που έλαβε γυναίκα αυτό το βραβείο, ήταν η Barbara Streisand το 1984 (!) για το «Yentl».
Η έλλειψη μαύρων ανταποκριτών δεν απεικονίστηκε στις απονομές: ο Chadwick Boseman βραβεύτηκε μετά θάνατον για τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε δράμα, για την τελευταία του ταινία «Ma Rainey’s Black Bottom», η Andra Day για τον αντίστοιχο γυναικείο ρόλο ερμηνεύοντας την Billie Holiday στο «The United States vs. Billie Holiday», ενώ το «Soul», το πρώτο animation της Pixar με μαύρο πρωταγωνιστικό καστ, ξεχώρισε στις κατηγορίες animation και soundtrack (δια χειρός Jon Batiste, Atticus Ross and Trent Reznor).
Μιλώντας για τα μουσικά, το αισθαντικό Io Si (Seen) των Diane Warren, Laura Pausini και Niccolò Agliardi που γράφτηκε για το ιταλικό δράμα «The Life Ahead» με πρωταγωνίστρια τη Sophia Loren (διαθέσιμο στο Netflix), γοήτευσε περισσότερο την Ένωση Ανταποκριτών αποσπώντας το βραβείο καλύτερου πρωτότυπου τραγουδιού και αφήνoντας πίσω τα Speak Now (Leslie Odom, Jr. και Sam Ashworth για το «One Night in Miami»), Fight for You (H.E.R., Dernst Emile II, Tiara Thomas για το «Judas and the Black Messiah»), Tigress & Tweed (Raphael Saadiq και Andra Day για το «The United States vs. Billie Holiday») και Hear My Voice (Daniel Pemberton και Celeste για το «The trial of the Chicago 7»).
Όσο για το soundtrack του «Soul», αυτό κατάφερε να επικρατήσει έναντι της έτερης δημιουργίας των «Nine Inch Nails» Atticus Ross και Trent Reznor, που υπέγραψαν το «Mank», καθώς και να εξαφανίσει εντελώς το «Tenet» (Christopher Nolan) που, παρά τις βλέψεις του, ήταν υποψήφιο μόνο για την πολύ ενδιαφέρουσα, πρωτότυπη μουσική του Ludwig Göransson. Παράλληλα, στην άκρη έμειναν και τα «Midnight Sky» και «News of the World», με τις μουσικές των Alexandre Desplat και James Newton Howard αντίστοιχα να μην καταφέρνουν να ξεπεράσουν το instant classic animation.
Τα νέα δεν είναι πολύ καλύτερα για τις μουσικές ταινίες ή μιούζικαλ που ήταν υποψήφια: κανένα δεν επέστρεψε με βραβείο (υποψήφια ήταν το ντεμπούτο της Sia «Music» με θέμα τον αυτισμό, η βιντεοσκόπηση του υπερ-δημοφιλούς μιούζικαλ «Hamilton» καθώς και το αμφιλεγόμενο «The Prom»), ενώ ούτε ο Riz Ahmed του «Sound of Metal» είχε καλύτερη τύχη, αφήνοντας τους θιασώτες της ταινίας να περιμένουν μία δικαίωση στα επερχόμενα Όσκαρ.
Στις τηλεοπτικές κατηγορίες, την πρωτοκαθεδρία είχε το Netflix, με το απρόσμενο χιτ της προηγούμενης χρονιάς «The Queen’s Gambit» να στέκει αδιαμφισβήτητος νικητής, πλάι στον συνήθη ύποπτο των βραβείων «The Crown» και την 7η σεζόν του «Schitt’s Creek» (CBC). Το πρώτο, εκτός από το βραβείο καλύτερης τηλεοπτικής σειράς περιορισμένων επεισοδίων, απέσπασε εκείνο του πρωταγωνιστικού γυναικείου ρόλου για την Anya Taylor-Joy, που μονοπώλησε τις τηλεοπτικές συζητήσεις το φθινόπωρο του 2020.
Όσο για το «The Crown», η Σφαίρα καλύτερης τηλεοπτικής δραματικής σειράς καθώς και τρία βραβεία υποκριτικής το περίμεναν στο στούντιο: η Emma Corrin (Πριγκίπισσα Νταϊάνα), ο Josh O’ Connor (Πρίγκιπας Κάρολος) και η Gillian Anderson (Margaret Thathcer) αποχώρησαν με γεμάτα χέρια και καρδιές, έπειτα από την επιτυχία τους.
Αυτό το είδες;
Σεξουαλικά αρπακτικά και κουλτούρα αποσιώπησης
