24/02/2021
Ως η «μητέρα» όλων των δαιμονισμένων ταινιών εκεί έξω «Το μωρό της Ρόζμαρι» (1968) – ένα ορόσημο του σινεμά τρόμου – φαντάζει το ίδιο στοιχειωμένο και σατανικό ακόμα και σήμερα, 53 χρόνια μετά την πρώτη προβολή του.
«Το μωρό της Ρόζμαρι» του Πολάνσκι, η αγαπημένη ταινία του Στάνλευ Κιούμπρικ, είναι μια πειστική και τρομακτική ιστορία σατανισμού και εγκυμοσύνης που έχει πολλές αναγνώσεις και αγγίζει τόσα θέματα: την ψύχωση, την πατριαρχία, τη μητρότητα, το όριο λογικής και παραφοράς, τη φεμινιστική μελέτη, την αλήθεια και πραγματικότητα.
Ορμώμενο από αυτήν την ταινία, ένα σύνολο ηθοποιών, δημιουργεί ένα νέο αφήγημα. Μια σύγχρονη Ρόζμαρι, αναγκασμένη να ζήσει, καταναγκασμένη να πράξει, να περιοριστεί και να οριστεί σ ένα παρόν που αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Να επιβιώσει κόντρα σ΄ έναν τοξικό περίγυρο. Και στα δύο αφηγήματα – σε αυτό του Πολάνσκι και σε αυτό που παρουσιάζεται – τα ερωτήματα παραμένουν κοινά. Η γυναίκα αυτή κυοφορεί ένα σπόρο. Τον σπόρο της γέννησης ενός ανθρώπου; Ενός νέου Θεού; Ενός ιδεολογήματος; ή μιας βιβλικής καταστροφής;
Μια παράσταση «θέατρο σε μονό πλάνο», το project αποπειράται να ενώσει επί σκηνής τέσσερις αφηγηματικές γλώσσες: τη θεατρική, την κινηματογραφική, τη λογοτεχνική και τη μουσική. Η συνομιλία μεταξύ μουσικών και ηθοποιών μέσα από επαναλαμβανόμενα αυτοσχεδιαστικά ηχητικά μοτίβα δημιουργεί το μουσικό σύμπαν που ενέχει το θεατρικό δράμα και αντίστροφα.
Η λήψη σε ένα μόνο πλάνο, που ακολουθεί τους ηθοποιούς και τους μουσικούς και τη γενικότερη δράση της παράστασης, τοποθετεί το θεατή στη θέση των πρωταγωνιστών. Ο θεατής έχει έτσι την ευκαιρία να «ζήσει» οπτικά τα γεγονότα.
Ο ρεαλισμός συνάγεται από την κίνηση της κάμερας, καθώς το πλάνο απομακρύνεται, ζουμάρει και περιστρέφεται, όπως θα έκανε το ανθρώπινο μάτι, παρακολουθώντας τα γεγονότα από κοντά. Αυτό το είδος κινηματογράφησης καταργεί την απόσταση δίνοντας την εντύπωση ότι ανοίγει ένα παράθυρο στα γεγονότα.
Συντελεστές της παράστασης
Κείμενο: Αντρέ Παπακώστα
Σκηνοθεσία: Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης
Βοηθός σκηνοθέτη &Κίνηση: Υβόννη Τζάθα
Σκηνικό & Κοστούμια: Αλέγια Παπαγεωργίου
Μουσική: Κάρολος Μπεράχας
Φωτισμοί: Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης, Αλέγια Παπαγεωργίου
Κάμερα: Γιώργος Αθανασίου
Hθοποιοί: Γιαννης Δενδρινός, Αλέξιος Διαμαντής, Κατερίνα Μαούτσου, Φραγκίσκη Μουστάκη, Κώστας Νικούλι, Ευθαλία Παπακώστα
Μουσικοί: Κάρολος Μπεράχας: (Πιάνο, κιθάρα, looper, beats), Δημήτρης Πρόκος: (Κλαρινέτο)
