Όταν θέλεις να φτιάξεις μια κινηματογραφική βιογραφία του David Bowie, καλύτερα να έχεις φροντίσει να εξασφαλίσεις τα δικαιώματα των τραγουδιών του – αν και αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα της ταινίας.
Απο τον Γιώργο Νάστο
09/11/2020
Όσο περίεργα νιώθεις παρακολουθώντας την ελληνική πρεμιέρα μιας ταινίας που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης καθισμένος στο σαλόνι του σπιτιού σου και όχι σε κάποιο από τα κόκκινα καθίσματα του Ολύμπιον, τόσο άβολα αισθάνεσαι κι όταν αυτή η ταινία σου προκύπτει κινηματογραφικό biopic που βασίζεται σε μια σημαδιακή περίοδο της ζωής του David Bowie, με την ιστορία να ξετυλίγεται χωρίς ούτε ένα τραγούδι του…
Αυτό είναι το πιο βασικό πρόβλημα του βιογραφικού φιλμ «Stardust» του σκηνοθέτη Jonathan Range, που διατέθηκε για streaming μέσω της πλατφόρμας του 61ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (το οποίο θα συνεχιστεί έως τις 15 Νοεμβρίου) – ωστόσο δεν είναι το μόνο. Διότι μπορείς να δείξεις κατανόηση για τα περιορισμένα οικονομικά μέσα μιας παραγωγής που δεν μπορεί να εξασφαλίσει τα δικαιώματα για τα κομμάτια ενός τέτοιου θρύλου, όμως πώς να δικαιολογήσεις την επιλογή ενός πρωταγωνιστή (Johnny Flynn) ο οποίος – παρότι δεν στερείται ταλέντου – δεν διαθέτει λίγη έστω από την αινιγματική γοητεία του David Robert Jones όπως ήταν στα 24 του;
Το πλαίσιο, πάντως, έχει ως εξής: Βρισκόμαστε στο 1971 και ο Bowie, όντας ήδη μερικώς αναγνωρισμένος χάρη στο «Space Oddity», επιθυμεί διακαώς να γίνει γνωστός στις ΗΠΑ. Το σινγκλ του «All the Madmen» από το κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας άλμπουμ «The Man Who Sold the World» (το οποίο παρεμπιπτόντως κυκλοφόρησε ξανά πρόσφατα ως «Metrobolist) γνωρίζει εκκωφαντική αποτυχία και ο επίδοξος σταρ καταφθάνει στην Αμερική θεωρώντας ότι θα αλλάξει γνώμη στο κοινό κάνοντας περιοδεία. Ο publicist που είναι επιφορτιμένος με την περίπτωσή του, τον ενημερώνει πως λόγω κάποιων θεμάτων με τη βίζα του δεν μπορεί να εμφανιστεί σε συναυλιακούς χώρους αλλά μόνο να μιλήσει για τον δίσκο του και να δώσει κάποιες συνεντεύξεις. Ο ανδρόγυνος Bowie δεν το βάζει κάτω, όμως κάτι τον συγκρατεί, κάτι του στερεί την ευκαιρία να λάμψει. Αυτό το κάτι μαθαίνουμε (αρκετά αργά στην ταινία και όχι με τον πιο αφηγηματικό κομψό κι οργανικό τρόπο) ότι είναι ο φόβος πως θα αποδειχθεί και ο ίδιος σχιζοφρενής, όπως ο ετεροθαλής αδελφός του, Τέρι.
Με όχημα μια ψυχαναλυτική εξήγηση που μοιάζει κάπως φτωχή, βλέπουμε πώς τελικά απελευθερώνεται και δημιουργεί την περσόνα του Ziggy Stardust, που αποτέλεσε τον πρώτο θριαμβευτικό σταθμό σε μια σπουδαία καριέρα. Η μεταμόρφωση του πρωταγωνιστή, όταν ο Bowie βρίσκει επιτέλους τον εαυτό του, είναι εντυπωσιακή. Πάνω που σε ζεσταίνεις, όμως, πέφτουν οι τίτλοι τέλους. Και καταλήγεις στο Spotify, για να μαγευτείς ξανά από το μεγαλείο του «The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars».
Σχετικό θέμα:
O Starman ξανά στις οθόνες μας
Με άλλη μια μη-εξουσιοδοτημένη βιογραφία του Bowie
