H συγκλονιστικά κινηματογραφημένη από τον Σπάικ Λι παράσταση με τα τραγούδια του πρώην frontman των Talking Heads ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή, για να μας υπενθυμίσει την αξία της συλλογικότητας.
Απο τον Γιώργο Νάστο
22/10/2020
Ένα ασφυκτικά γεμάτο θέατρο, χορευτές που πλησιάζουν ατρόμητα ο ένας τον άλλον κι ένας άνδρας που ανήκει ηλικιακά σε ευπαθή ομάδα και δεν φαίνεται να φοβάται τίποτα. Αυτά είναι που προσέχεις πρώτα παρακολουθώντας το «American Utopia», τη συγκλονιστικά κινηματογραφημένη (διά χειρός Spike Lee) θεατρική μεταφορά του μουσικού άλμπουμ του μύθου David Byrne με τίτλο «American Utopia» η οποία παιζόταν μέχρι τον Φεβρουάριο στη Νέα Υόρκη. Τώρα μπορεί όποιος θέλει να παρακολουθήσει το μουσικό φιλμ καθώς εδώ και μερικές ημέρες είναι διαθέσιμο στην πλατφόρμα streaming HBO Max.
Οποίος έχει δει το αριστουργηματικό «Stop Making Sense», τη συναυλία των Talking Heads δηλαδή, που είχε σκηνοθετήσει το 1984 ο Τζόναθαν Ντέμι, θα βρει κάποιες ομοιότητες, αφού και το «American Utopia» ξεκινά με τον Byrne μοναχό του, καθισμένο αυτή τη φορά σε ένα γραφείο κρατώντας στα χέρια ένα πλαστικό ομοίωμα ανθρώπινου εγκεφάλου. 21 τραγούδια ακούγονται στο σόου, πολλά από τα οποία έχουν παρθεί από τον ομότιτλο με την παράσταση δίσκο που είχε κυκλοφορήσει το 2018. Τα περισσότερα από τα υπόλοιπα έχουν επιλεγεί από το ρεπερτόριο των θρυλικών Talking Heads αλλά και από την υπόλοιπη σόλο καριέρα του Byrne. Τη θέση τους στο πρόγραμμα βρίσκουν φυσικά το «Once in a Lifetime», το «This Must Be the Place (Naive Melody)», το «Burning Down the House», το υπέροχο «Glass, Concrete & Stone» και είναι φοβερό το πόσο καλά στέκονται οι πιο πρόσφατες δημιουργίες του αειθαλούς μουσικού – ειδικά το «Everybody’s Coming To My House» – ακόμη και δίπλα σε τέτοιες τραγουδάρες.
Το θέαμα είναι καθηλωτικό, οι χορογραφίες υπέροχες και η μινιμαλιστική αισθητική με τα γκρίζα κοστούμια χρησιμοποιεί την αφαίρεση για να στείλει ένα μήνυμα συλλογικότητας και ισότητας. Αν κάτι έχει παραμείνει πραγματικά αναλλοίωτο μέσα στο χρόνια είναι η σωματική ενέργεια του Byrne – είναι πια 68 ετών και κινείται με τόσο νεανική ορμή, μοιάζει ασταμάτητος. Αξίζει να σημειωθεί πως προκειμένου να παραχθεί αρκετό υλικό για να τροφοδοτήσει το καταιγιστικό μοντάζ χρησιμοποιήθηκαν 11 κάμερες που τραβούσαν ταυτόχρονα.
Τα γυρίσματα διήρκεσαν δύο ημέρες και ο Spike Lee έχει δηλώσει σε πρόσφατη συνέντευξη του στους New York Times ότι η ενέργεια των ερμηνευτών ήταν μεταδοτική. Μία από τις πιο δυνατές στιγμές της ταινίας είναι εκείνη όπου διασκευάζεται το «Hell You Talmbout» της Janelle Monae προκειμένου να λειτουργήσει ως φόρος τιμής για τα θύματα της κατάχρησης αστυνομικής βίας στις ΗΠΑ. Μάλιστα, αφού είχαν τελειώσει τα γυρίσματα, χρειάστηκε να προστεθεί στη συγκεκριμένη σκηνή μια αναφορά στο όνομα του Τζορτζ Φλόιντ. Θα σας πρότεινα να μην το παρακολουθήστε, μόνο σε περίπτωση που σας έχουν λείψει οι συναυλίες σε βαθμό αρρωστημένο. Θα σας πιάσει ανίατη νοσταλγία για την προ κορονοϊού εποχή.
Αυτό το διάβασες;
O Bruce Springsteen μας στέλνει επιστολή
“Letter toy You” θα λέγεται και το νέο του ντοκιμαντέρ
