12/09/2020
Με αφορμή τη συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο ΚΠΙΣΝ για τον μεγάλο μαέστρο της ευρωπαϊκής μουσικής, που ταυτίστηκε με κινηματογραφικά αριστουργήματα, οι παραγωγοί του Pepper 96.6 ξεσκονίζουν τις αναμνήσεις τους.
Ένας κόσμος από εικόνες, συναισθήματα και ιστορίες κρύβεται πίσω από τις νότες του Ennio Morricone, ενός συνθέτη που ταυτίστηκε με την ευρωπαϊκή εποποιία, ντύνοντας με τις μελωδίες του μερικές από τις πιο εμβληματικές κινηματογραφικές στιγμές της ηπείρου. Το έργο του, αυθύπαρκτο και έξω από την σκοτεινή αίθουσα, έχει περάσει όχι απλά στη σφαίρα του κλασικού, αλλά στον γενετικό κώδικα της παγκόσμιας ορχηστρικής μουσικής, αφού οι συνθέσεις του ξεπερνούν τα όρια του χρόνου, καταφέρνοντας το εξής σπουδαίο και απλό: να φωλιάζουν μέσα στις ψυχές μας. Αυτές τις μικρές φωλιές θελήσαμε να αποκαλύψουμε σήμερα, ενόψει της συναυλίας της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο ΚΠΙΣΝ για τον μεγάλο μαέστρο την Κυριακή 13/9, ανατρέχοντας στις δικές μας, προσωπικές, αγαπημένες στιγμές του.
Μαρία Ανδρικάκη – «Cinema Paradiso»
“Ένα βράδυ, μου λένε οι γονείς μου «έλα να δούμε μια από τις αγαπημένες μας ταινίες». Έφηβη εγώ, αντιδρώ γιατί «βαριέμαι». Κάθομαι στον καναπέ, χαζεύοντας στο κινητό, όταν μια μελωδία μού τραβάει την προσοχή. Για τις επόμενες δυόμιση ώρες δεν κουνιέμαι από τη θέση μου. Οι νότες συνοδεύουν τόσο όμορφα και διακριτικά τη Ρώμη της δεκαετίας του ΄80, ένας νέος κόσμος άγνωστος σε μένα. Από τότε το «Σινεμά ο Παράδεισος» είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες και ο Έννιο ο συνθέτης μου. Arrivederci Maestro…”
Λιάνα Μαστάθη – «Here’s to You»
“Η γιαγιά μου δεν ήξερε ποιος ήταν ο Morricone, η γιαγιά μου άκουγε αρχοντορεμπέτικα. Και Βίκυ Μοσχολιού, κι όταν ήθελε να έρθει κοντά στην νεολαία άκουγε Olympians. Και εκεί έρχεται η πρώτη ακούσια γνωριμία μου με το έργο του Ennio Morricone. Οι Olympians είχαν διασκευάσει το «Here’s to You», ένα τραγούδι του Morricone με την Joan Baez, από το soundtrack της ταινίας Sacco & Vanzetti (https://www.youtube.com/watch?v=cdz33mTsSKk). Μην τα πολυλογώ, όποτε ακούω αυτό το τραγούδι σε οποιαδήποτε εκτέλεση, μεταφέρομαι στην κουζίνα της γιαγιάς, βλέπω το μικρό τραντζιστοράκι, την κατσαρόλα στην κουζίνα, τις φρυγανιές σικάλεως στο τραπέζι και συγκινούμαι.”
Claudia Matola – «The Ecstasy of Gold»
“Μία από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του Morricone. Το μουσικό θέμα που αναγνωρίζει σχεδόν ολόκληρος ο πλανήτης. Ο ύμνος του Spaghetti Western. Επική μελωδία- μέρος επικής τριλογίας.
Η σύνθεση που κερδίζει την μάχη με έναν αδίστακτο εχθρό– τον χρόνο, για να γίνει ένα classic αριστούργημα… Σε όλα τα μεγάλα γήπεδα του κόσμου. Σε κάθε γωνιά της γης και για περίπου 40 χρόνια, την ώρα που τα χρώματα στον ουρανό μαγεύουν– η μελωδία τούτη συνοδεύει σε video wall ένα στιγμιότυπο της ταινίας του Sergio Leone για λίγα λεπτά και 35 χιλιάδες φωνές —σαν μία— τραγουδούν με πάθος την μελωδία. Και όταν ολοκληρωθεί το θέμα…τα φώτα ανάβουν και μία από τις πιο έντονες συναυλίες που ζήσαμε ποτέ— ξεκινάει…
Κάπως έτσι, μέσα από την λατρεία των Metallica σε αυτόν τον τεράστιο συνθέτη και την εμμονή τους για τόσα χρόνια, να ντύνουν τις συναυλίες τους με αυτό το μουσικό θέμα, πολλά παιδάκια -όπως κι εγώ τότε- ανακαλύψαμε και αγαπήσαμε για πάντα την μουσική του Morricone.”
Γιώργος Μουχταρίδης – «Gabriel’s Oboe»
“Ένας ολόκληρος κόσμος από ήχους ανοίγεται και αποκαλύπτεται μπροστά σου χωρίς καν να έχεις δει ούτε ένα καρέ απο την ταινία! Αυτή ήταν η μαγική και μοναδική ικανότητα που είχε ο Ennio Morricone με τις μελωδίες,τους ήχους και τις ενορχηστρώσεις του.
Πέντε νότες είναι όλες κι όλες οι νότες της εισαγωγής της μελωδίας του Όμποε από το βασικό θέμα της ταινίας «The Mission»: Λα, Σι, Λα, Σολ, Λα –και μόλις τις ακούσεις μοιάζουν να σε βγάζουν από έναν λήθαργο, έναν ύπνο βαθύ. Διόλου τυχαίο αφού η μελωδία είναι γραμμένη σε Ρε Ματζόρε, την κλίμακα που για πολλούς συμβολίζει τη χαρά και την αφύπνιση! Κι όμως, στα μόλις δυο λεπτά απόλυτης μουσικής ευτυχίας που ακολουθούν, η φαντασία του Morricone δεν γνωρίζει όρια και κάνει το «Gabriels Oboe» να λάμπει μες την μεθυστική και εθιστική του μελαγχολία.
Λατρεύω κυριολεκτικά το The Mission. Το θεωρώ ένα από τα δέκα κορυφαία soundtrack όλων των εποχών και πιστεύω και εγώ — όπως πίστευε και ο Morricone — ότι έπρεπε να κερδίσει το Όσκαρ για αυτό! Κρύβει αλλά και αποκαλύπτει όλες τις αρετές του μαέστρου. Ο Morricone έφτιαχνε με τα λίγα μέσα που διέθετε την πιο πλούσια και ευφάνταστη μουσική, έπαιρνε το ακατέργαστο και το μετέτρεπε σε ευγενές και μεγαλειώδες. Έπαιρνε το γήινο και το έκανε μεταφυσικό. Το «The Mission» είναι η κορωνίδα του έργου του.”
Βαρβάρα Σαββίδη – «Once Upon a time in the West»
“Ο Maestro μας χάρισε απλόχερα ορισμένα από τα συγκλονιστικότερα μουσικά θέματα στο χώρο του κινηματογράφου, ενώ οι μουσικές συνθέσεις του είχαν συχνά ρόλο πρωταγωνιστικό, ακόμη κι όταν απλώς συνόδευαν διακριτικά μια σκηνή. Από τις σπουδαιότερες στιγμές του, το soundtrack για το «Once Upon a Time in the West» (1968), αποσπάσματα από το οποίο μπορείτε να απολαύσετε σε αυτή την άρτια εκτέλεση από τη Συμφωνική Ορχήστρα της Δανίας, υπό τη μουσική διεύθυνση της Sarah Hicks.”
Λουκία Σούπουλη – «Adonai»
“Ένα αριστουργηματικό κομμάτι, από ένα μικρό κομψοτέχνημα του κινηματογράφου που ο Bergman θεωρούσε κορυφαίο. «Il Giardino Delle Delizie», η ταινία του 29χρονου τότε σκηνοθέτη Silvano Agosti που κυνηγήθηκε από το Βατικανό με αποτέλεσμα να λογοκριθεί και τελικά να αφαιρεθούν 26 λεπτά από την ταινία, φέρει την μουσική του Ennio. Το Adonai είμαι ένα δυναμικό κομμάτι ορχηστρικού ροκ με άγρια ηλεκτρική κιθάρα, μοντέρνα κρουστά, τρομπέτα και harpsichord να συναγωνίζονται για τον πρώτο ρόλο.”
Κίμων Φραγκάκης – «The Ecstasy of Gold»
“Ανώτερο και από το βασικό μουσικό θέμα του “Καλού, του Κακού και του Άσκημου”, το επικό αυτό κομμάτι μου προκαλεί ανατριχίλες κάθε φορά που το ακούω. Όχι μόνο διότι πιτσιρικάς ήμουν χεβιμεταλάς και το έχω συνδέσει με τους Metallica οι οποίοι το παίζουν σαν εισαγωγή στις συναυλίες τους, αλλά επειδή το αγαπάει ο γιος μου και το ακούμε πάντα όταν ταξιδεύουμε. Δοκιμάστε το στις διακοπές, όταν ψάχνετε μια απομακρυσμένη παραλία σε έναν χωματόδρομο – είναι το τέλειο soundtrack. Στο youtube θα βρείτε πολλές αναρτήσεις με την περίφημη σκηνή στην ταινία του Sergio Leone όπου ο Eli Wallach τρέχει ανάμεσα στα μνήματα, με μουσική υπόκρουση το εξαίσιο αυτό κομμάτι. Ωστόσο επέλεξα αυτό το κλιπ από ζωντανή εκτέλεση σε κοντσέρτο του maestro, για να θαυμάσετε την σοπράνο Susanna Rigacci να κάνει τους περίτεχνους λαρυγγισμούς της.”
Φώτης Χρηστίδης (dj Spector)– «The Good the Bad and the Ugly»
“Η πρώτη φορά που άκουσα Ennio Morricone; Τη θυμάμαι σαν σήμερα, τόσο έντονα έχει χαραχθεί στην μνήμη μου. Ήταν ένα καλοκαίρι στα 80s, με την τρέλα για την μουσική και το σινεμά να με έχει ήδη κυριέψει, και τις κασέτες των Guns n Roses, των U2, των Beatles, και των ACDC να παίζουν στο repeat. Κάθε μεσημέρι περπατούσα μέχρι το μεγαλύτερο βιντεοκλάμπ της περιοχής και νοίκιαζα ένα έργο για να δω πριν την απογευματινή βόλτα. Δεν ξέρω πώς, καθώς τα γουέστερν δεν ήταν το φόρτε μου, αλλά μια μέρα νοίκιασα το «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος». Ξεκινάνε οι τίτλοι και έχω μείνει με το στόμα ανοικτό. Τι είναι αυτή η μουσική; Ποιανού είναι; Βλέπω την ταινία και τρελαίνομαι, είναι υπέροχη και αυτή. Δεν βγαίνω βόλτα, την ξαναβλέπω. Την ξαναβλέπω και την επόμενη μέρα. Και την επόμενη της επόμενης. Γράφω και το σάουντρακ (σε κασέτα) και το ακούω συνέχεια. Και η ανάμνηση της πρώτης εκείνης στιγμής είναι πάντα μέσα μου.”
